Οι Αμερικανοί αρχίζουν να χαλαρώνουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά η Ευρώπη συνεχίζει να βαδίζει τυφλά προς τον …τοίχο: Πώς έχουν τα πράγματα: Την περασμένη εβδομάδα, το Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να παρατείνει έως τις 15 Μαΐου 2023 την εξαίρεση από τις απαγορεύσεις συναλλαγών με ορισμένες ρωσικές τράπεζες, όπως η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας, η VTB Bank και η Sberbank. Η εξαίρεση είναι ευρεία και καλύπτει τις δραστηριότητες εξόρυξης και διύλισης, τη μεταφορά πετρελαίου, φυσικού αερίου, διυλισμένων προϊόντων, άνθρακα, ξυλείας και ουρανίου.
Μόλις πριν από 10 ημέρες, η Wall Street Journal μετέδωσε την είδηση για μια «τρύπα» στις αμερικανικές κυρώσεις που επιτρέπει στο ρωσικό πετρέλαιο να φτάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη διύλιση εκτός Ρωσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το διυλιστήριο ήταν του Priolo και το ρωσικό πετρέλαιο έφτασε με τη μορφή βενζίνης στην ανατολική ακτή της Αμερικής. Δεν είναι τυχαίο ότι τα αποθέματα ντίζελ και βενζίνης στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι στο ελάχιστο και ότι η ανατολική ακτή που μέχρι το 2008 διύλιζε 1,6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα σήμερα είναι σε θέση να διυλίσει μόνο 800.000 βαρέλια. Σε μια χώρα που ταξιδεύει με ιδιωτικά αυτοκίνητα και όπου τα τρένα έχουν ντιζελομηχανές, οι ζημιές από μια «έλλειψη» προϊόντων διύλισης θα ήταν ανυπολόγιστες.
Η παράταση που εγγυάται το Υπουργείο Οικονομικών δίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δυνατότητα να συνεχίσουν να αποκτούν προμήθειες πόρων χωρίς τους οποίους δεν μπορούν ή η έλλειψη των οποίων θα είχε υπερβολικά υψηλό οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Την ίδια ώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν μια εκρηκτική φάση επαναπατρισμού εργοστασίων και επιχειρήσεων που φεύγουν τους τελευταίους μήνες από την Ευρώπη, όπως γράφουν οι Financial Times. Αυτό γίνεται γιατί και το κόστος της ενέργειας στην Ε.Ε. είναι στα ύψη, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες προσφέρουν ένα σύστημα χαμηλού ενεργειακού κόστους μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από την Αμερική γιατί δεν έχει ενέργεια και φυσικούς πόρους συγκρίσιμους με αυτούς της Αμερικής. Η Ευρώπη θα έπρεπε λοιπόν να είναι πολύ πιο έξυπνη από τους Αμερικανούς στη διαχείριση των κυρώσεων, αλλά κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια βαθιά ύφεση, υπό το βάρος της κρίσης.
Η ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία, αποδεικνύεται εξαιρετικά περίπλοκη ακόμη και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πρέπει να γίνει, αλλά αποφεύγοντας την αυτοκαταστροφή. Και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες το κάνουν προσεκτικά, αν και εξαρτώνται απείρως λιγότερο από τη Μόσχα, δείχνει ότι στην άλλη ακτή του Ατλαντικού υπάρχει ρεαλισμός ,ενώ στην Ευρώπη κανονική αυτοχειρία.
