H περσινή διάσκεψη κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στη Γλασκώβη είχε ολοκληρωθεί με σχεδόν πανηγυρικούς τόνους. Η συμφωνία καθόριζε σαφές και φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα για την πράσινη μετάβαση και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, όμως άφηνε ανοικτό ένα πολύ σημαντικό ζήτημα: ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό.
Οι φωνές όσων υποστήριζαν ότι οι πολίτες θα επιβαρυνθούν από την υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου σχεδίου πλήθυναν, ενώ οι φτωχές χώρες διαμαρτυρήθηκαν έντονα για το γεγονός πως δεν υπήρξε καμιά πρόβλεψη για αποζημιώσεις καθώς είναι πιο ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή.
Και ξαφνικά ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι επιπτώσεις του στην παγκόσμια οικονομία. Ενεργειακή κρίση, υψηλός πληθωρισμός, αύξηση του κόστους χρήματος, απειλή οικονομικής ύφεσης στη Δύση. Οι συμφωνίες για το κλίμα, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την πράσινη μετάβαση άρχισαν να χάνουν τη σημασία τους καθώς άλλαξαν άρδην οι προτεραιότητες της πολιτικής σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Όμως, η κλιματική αλλαγή δεν χάθηκε. Είναι εδώ και μας θυμίζει καθημερινά το πόσο απειλητική είναι. Τα Ηνωμένα Έθνη προειδοποίησαν πως το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη επιταχύνθηκε με καταστροφικούς ρυθμούς, προκαλώντας «κλιματικό χάος» φέτος, με τις θερμοκρασίες να αυξάνονται κατά 1,15 βαθμό Κελσίου -η 5η ή 6η πιο ζεστή χρονιά στην ιστορία.
Η φετινή σύνοδος στο Σαρμ Ελ Σέιχ της Αιγύπτου άρχισε με μια ενθαρρυντική εξέλιξη τη συμφωνία να γίνει επίσημα συζήτηση για την αποζημίωση των φτωχών χωρών που απειλούνται από την κλιματική αλλαγή. Σταγόνα στον ωκεανό; Ίσως. Αλλά σε μια περίοδο μεγάλων αβεβαιοτήτων και αναταραχής, αποτελεί απόδειξη πως ο κόσμος κατανοεί καλύτερα τον κίνδυνο και θα συνεχίσει την προσπάθεια.
