Ούτε οιωνοσκόποι ούτε μάντεις ούτε χαρτορίχτρες χρειάζονται για να διακρίνει κανείς πέρα από τα σύννεφα, ότι έρχονται πολιτικές εξελίξεις, ρευστότητα και στο βάθος καινούργια πολιτικά δεδομένα.
Το πράγμα φωνάζει μόνο του: η σημερινή κυβέρνηση μετρά δύσκολες τις ώρες και ακόμα δυσκολότερες βλέπει αυτές που βρίσκονται μπροστά της. Στην αδικαιολόγητη ακρίβεια-από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη-με πρόφαση το ενεργειακό πρόβλημα, στο τρύπιο καλάθι του νοικοκυριού, στην τραπεζική αυθαίρετη πολιτική των επιτοκίων και στην επενδυτική ωχρότητα έρχεται να προστεθεί η έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής εμπιστοσύνης στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα με όσες νέες αποκαλύψεις έρχονται γύρω από την υπόθεση των υποκλοπών.
Ο,τι κατέγραψε προχτές στη νέα μελέτη του το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με την οποία ο κατώτατος μισθός έχει απωλέσει το τελευταίο εξάμηνο περί το 19% της αγοραστικής του δύναμης και ήδη τα μηνιαία εισοδήματα της τάξης των 750 ευρώ (όπως οι περισσότεροι νέοι και όχι μόνο) μετρούν απώλειες 40%, αποτελεί καθημερινότητα χιλιάδων Ελλήνων. Και φυσικά δεν αγωνιούν για τα στατιστικά στοιχεία αλλά για την επόμενη επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ ή την ημέρα που θα βάλουν μπρος τους καυστήρες θέρμανσης.
Την επισήμανσή της η Νίκολα Τζέιμς της DBRS Morningstar στη «Ναυτεμπορική» (στη Νατάσα Στασινού), ότι η ύφεση οσονούπω θα σκεπάσει και την Ελλάδα, την ώρα που το ιδιωτικό χρέος βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, δεν την έβγαλε από το κεφάλι της. Στοιχεία έχει στα χέρια της που την κάνουν να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς το μείγμα στη χώρα μας είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Εδώ, αναρωτιέται, υπάρχουν δυνατές ευρωπαϊκές οικονομίες που γονατίζουν, η Ελλάδα πόσο θα αντέξει;
Την ώρα που ο κόσμος φτωχαίνει, οι τράπεζες στήνουν τρελά πάρτι επωφελούμενες το παιχνίδι των επιτοκίων. Τη διαπίστωση δεν την κάνει κάποιος γραφικός ακροαριστερός αλλά η JP Morgan, η οποία υπολογίζει στην τελευταία έκθεσή της, ότι οι τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες κατά το τρίτο τρίμηνο του έτους θα μετρούν κέρδη περί τα 644 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα ετήσια έσοδά τους θα παρουσιάσουν άνοδο μεταξύ 20% έως 30%. Άλλο πάρτι έχουν στήσει και οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής ενέργειας, οι οποίες αρμέγοντας την ουκρανική κρίση παράγουν κέρδη εκατομμυρίων ευρώ.
Είναι εμφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το βαρύ πολιτικό κλίμα την κάνει ακόμα χειρότερη. Οι νέες αποκαλύψεις γύρω από τον αριθμό πολιτικών προσώπων, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων που παρακολουθούνταν από εξειδικευμένο προσωπικό με έδρα το μέγαρο Μαξίμου δίνουν νέες διαστάσεις στις διαπιστώσεις της Σόφι Ίντ Βελτ, της επιτροπής Pega, ότι οι εταιρείες κατασκοπευτικού λογισμικού έχουν δημιουργήσει έναν τρομακτικό ιστό διασυνδέσεων που μπορεί να φτάνει μέχρι και στις δημόσιες αρχές.
Οι δημοσκοπικές εταιρείες δεν μπορούν πλέον να αποτελούν λύση ελπίδας στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ανεξαρτήτως αν ο πρωθυπουργός μαθαίνει τα νέα στο εσωτερικό της παράταξής του από τις παρακολουθήσεις ή τα δημοσιεύματα εφημερίδων και ιστοσελίδων, η αλήθεια είναι ότι αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από κορυφαία στελέχη της. Τουλάχιστον τρεις είναι εκείνοι (μεταξύ των οποίων και η γνωστή δυναμική βουλευτής), που ετοιμάζονται για την επόμενη των εκλογών ημέρα. Με τέτοια αμφισβήτηση δεν μπορεί να πηγαίνει για επικράτηση αλλά για λύση αξιοπρεπούς ή έστω ανώδυνης κατά το δυνατόν αποχώρησης.
Σημαντική δυναμική θα αναπτύξουν και οι μετεκλογικές εξελίξεις. Οι απαιτήσεις για τη διαμόρφωση ενός συνεργατικού πολιτικού σχήματος, το οποίο εκ των πραγμάτων θα πρέπει να προκύψει λόγω του συστήματος της απλής αναλογικής, θα επιβάλουν νέα δεδομένα και πιθανόν πρόσωπα που σήμερα δεν βρίσκονται στο προσκήνιο. Ενδιαφέρον έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επιδείξει άλλοι εξ Ευρώπης ορμώμενοι και άλλοι εκ του τραπεζικού συστήματος. Ωστόσο είναι γνωστό στη δημοσιογραφική πιάτσα, ότι συνήθως τα ονόματα που πέφτουν νωρίς στο τραπέζι, νωρίς καίγονται. Ήδη ακούγονται και άλλα ονόματα, τα οποία αναζητούν υλικά οικοδόμησης εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό τους από κόμματα που μπορούν να συνεργαστούν.
Το πιθανότερο, υποστηρίζουν πολιτικοί παρατηρητές, είναι η κυβέρνηση της απλής αναλογικής να μην έχει ορίζοντα τετραετίας αλλά πολύ πιο στενό. Όμως θα έχει μπροστά της τέτοιας φύσης προβλήματα, που θα χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης ενέργειες και δεν θα επιδέχονται αναβολές στο απρόβλεπτο πολιτικό μέλλον.
Δεν πρόκειται για μια περαστική καταιγίδα σαν τη μετεωρολογική EVA. Είναι ένα χαμηλό πολιτικό βαρομετρικό που κινείται αργά και προετοιμάζει για μόνιμα αποτελέσματα. Το σκληρό παιχνίδι μόλις αρχίζει.
