Στην επίσημη πρεμιέρα για το «καλάθι του νοικοκυριού», ένας ασπρομάλλης, κληθείς να σχολιάσει σε τηλεοπτική κάμερα τις τιμές του σούπερ μάρκετ, δήλωσε ότι δεν βρήκε διαφορές.
Δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά με μια έκφραση που έγινε σύνθημα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ας πούμε, αυτό που οι Ισπανοί λένε «κοχόνες» και στην αργκό πάει σετάκι με καπαμά. Ψάχναν οι αμύητοι στη μαγειρική τη λέξη «καπαμά» (εκ του τουρκικού kapamak, το καπακωμένο, το φαγητό που μαγειρεύεται σε σιγανή φωτιά, με σκεπασμένη την κατσαρόλα, και όλα τα υλικά του είναι σε μικρά κομμάτια), και ανακάλυψαν ότι απ’ το κοκκινιστό δεν έχει διαφορά.
Όπως και η σύγκριση πριν και μετά το «καλάθι του νοικοκυριού», κατά τον συμπαθή παππού. Αυτό είναι χιούμορ, η συνειδητή αποδοχή της διαφοράς που υπάρχει μεταξύ μιας ιδανικής κατάστασης πραγμάτων και της πραγματικότητας. Μια διαφορά που κανείς την υπογραμμίζει για να απελευθερωθεί από αυτήν. Έτσι το όρισε και ο Φρόιντ. Μια μορφή απελευθέρωσης της συγκινησιακής ταραχής.
Από την οικονομική στενότητα πώς θα απελευθερωθεί, τη στιγμή μάλιστα, που σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού έχει μειωθεί κατά περίπου 19% από τον Απρίλιο του 2022; Μέσα στο 2022, οι απώλειες αγοραστικής δύναμης φτάνουν στο 40% για τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα έως 750 ευρώ, στο 9%-14% για τα νοικοκυριά με εισόδημα 751-1.100 ευρώ, και στα άλλα εισοδηματικά κλιμάκια είναι μικρότερες από 11%.
Καπακωμένες. Άτυπο μνημόνιο, και ιδίως τους ευάλωτους λίγο ενδιαφέρει αν είναι εισαγόμενο.
Την πρώτη ημέρα εφαρμογής του μέτρου -μάλλον καταχρηστικά το βαφτίζουμε έτσι, αφού το μέτρο συνδέεται με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και συγκεκριμένες ποινέςήταν επιφυλακτικοί οι καταναλωτές. Αλλά αυτό δεν είναι είδηση, αφού δεν είχαν βάλει όλα τα αυγά τους σ’ ένα καλάθι.
Αλλού ειν’ το αγκάθι. Μοσχάρι καπαμά σήμερα δεν έχει, γιατί το ζεμπίλι (άλλο τουρκικό δάνειο) τούτο το κρέας δεν αντέχει.
