Από την έντυπη έκδοση
Μόνο θετικά θα μπορούσε να υποδεχθεί το καταναλωτικό κοινό κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την εξασφάλιση αγορών χαμηλού κόστους εν μέσω πληθωριστικής κρίσης. Αναφερόμαστε στο «καλάθι» του ΥΠΑΝ με τα 51 αγαθά πρώτης ανάγκης, που από χθες πωλούνται από τα σούπερ μάρκετ υπό καθεστώς προσφορών, για την προστασία των οικονομικά ευάλωτων καταναλωτών.
Η όλη προσπάθεια κέρδισε τα φώτα της δημοσιότητας, συγκεντρώνοντας πάνω από 830 κωδικούς από 13 αλυσίδες, όταν βάσει νόμου οι κωδικοί έπρεπε να ήταν κατ’ ελάχιστον 663.
Στο μεταξύ, από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης ορθώς δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στους ελέγχους που θα διενεργηθούν για να αποφευχθούν πρακτικές παραπλάνησης των καταναλωτών.
Προς αποφυγήν, λοιπόν, παρεξηγήσεων με την αγορά, ρωτάμε τα εξής: 1. Βάσει ποιας τιμής υπολογίζεται η έκπτωση για κάθε ένα από τα 51 προϊόντα; 2. Δεν θα έπρεπε να προβλέπεται ένα μίνιμουμ έκπτωσης στην τιμή ανά κωδικό, ώστε η προωθητική ενέργεια να λογίζεται θεμιτή; 3. Με ποια τιμή επιστρέφει στο ράφι με τα υπόλοιπα αγαθά κάθε προϊόν που αφαιρείται από το «καλάθι του νοικοκυριού»; 4. Εφόσον ένα προϊόν επιλέγεται εκ νέου για το εκπτωτικό «καλάθι», λαμβάνεται υπόψη η όποια ανατίμηση υπήρξε στο μεταξύ ή διατηρείται η τιμή που είχε κατά την πρώτη συμμετοχή του; 5. Κινδυνεύουν οι μικρές εταιρείες με «αποκλεισμό» από το ράφι, εφόσον οι αλυσίδες επιλέγουν συστηματικά τα προϊόντα των πιο ισχυρών και επώνυμων ομίλων; 6. Ποιες είναι οι συνέπειες έναντι του νόμου, εφόσον κάποιος ή κάποιοι κωδικοί «ξεμείνουν» -κατά τη διάρκεια της προσφοράςαπό αποθέματα λόγω υψηλής ζήτησης;
Πρόκειται για ερωτήματα τα οποία μένουν αναπάντητα κρίνοντας από την τροπολογία που ψηφίστηκε προ ημερών στη Βουλή, όπως και από τη σχετική υπουργική απόφαση.
