Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα αναζητήσει τη λεπτή ισορροπία, για να κατευθύνει με ασφάλεια την «εύθραυστη» ευρωπαϊκή οικονομία στο «τέλος του ταξιδιού», που -όπως φαίνεται θα είναι μακρύ. Οι σταθερές, πέραν της εντολής της για σταθερότητα των τιμών, καταρρέουν η μία μετά την άλλη, αφού ο πληθωρισμός αποδεικνύεται εκτός ελέγχου και η οικονομία βαδίζει ολοταχώς σε ύφεση, καθοδηγούμενη από τον «βαρύ πυρήνα» του ευρώ, τη Γερμανία.
Απόλυτο ζητούμενο, η χρυσή τομή όπου οι επιτοκιακές αυξήσεις θα αποθερμάνουν την οικονομία, χωρίς να την προσγειώσουν ανώμαλα, στέλνοντας ταυτόχρονα στις αγορές το μήνυμα ότι η ΕΚΤ «κρατά γερά τα ηνία». Δύσκολη εξίσωση για ένα διοικητικό συμβούλιο αρκετά διαιρεμένο ως προς τον βαθμό της σύσφιγξης της νομισματικής πολιτικής, με τα «γεράκια» αφενός να είναι στο «τιμόνι» και τα «περιστέρια» αφετέρου να ζητούν αυτοσυγκράτηση την ώρα που πυκνώνουν τα «σύννεφα καταιγίδας» πάνω από την Ευρωζώνη.
Στην σημερινή συνεδρίαση, οι αγορές έχουν πλήρως προεξοφλήσει μία ακόμη αύξηση 75 μονάδων βάσης, που θα ανεβάσει το βασικό επιτόκιο καταθέσεων στο 1,5%, με την προοπτική να κλείσει το έτος γύρω στο 2%. Το θέμα, όμως, είναι ότι οι αγορές δεν πρόκειται να πάρουν αυτό που ζητούν διακαώς, μία κατευθυντήρια γραμμή για τις επόμενες κινήσεις, συμπεριλαμβανομένων και των πρώτων μηνών του 2023.
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει τώρα είναι ότι η κεντρική τράπεζα βαδίζει στις «παρυφές» της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, λίγο προτού ξεκινήσει η ύφεση των τεσσάρων διαδοχικών τριμήνων, οπότε αύξησε τα επιτόκια για πρώτη φορά μετά από ένα περίπου έτος, για να αλλάξει πολύ γρήγορα ρότα και να τα μειώσει μέσα σε λίγους μόλις μήνες, κίνηση που έμεινε γνωστή ως «λάθος πολιτικής». Οι μνήμες στοιχειώνουν και έχουμε δει τα λάθη να επαναλαμβάνονται συχνά στην Ιστορία. Μπορούν όμως και να διδάξουν, αρκεί να υπάρχει ευελιξία και προσαρμοστικότητα.
