Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Xιτζάμπ στις φλόγες. Μαλλιά που αφήνονται να ανεμίσουν στον αέρα – κατά παράβαση του νόμου- και στη συνέχεια κόβονται. Όχι, δεν μένουν στα βίντεο και στα social media. Χιλιάδες γυναίκες έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και υψώνουν τη φωνή τους κατά του θεοκρατικού καθεστώτος. Φωνάζουν χωρίς φόβο «θάνατος στον δικτάτορα», δεν διστάζουν, δεν υποχωρούν. Οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι απειλές για λιθοβολισμό, οι 11 νεκροί των διαδηλώσεων δεν τις σταματούν.
Έχουν και άνδρες στο πλευρό τους: εκείνους που δεν θέλουν να δουν τις μάνες, τις κόρες, τις αδελφές, τις γυναίκες τους να έχουν τη μοίρα της Μαχσά Αμινί. Εκείνους που δεν δέχονται ότι οι γυναίκες είναι πλάσματα ενός κατώτερου θεού, που δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να κρύβονται κάτω από το τσαντόρ, να μένουν στο περιθώριο της ζωής.
Είναι οι πρώτες διαδηλώσεις στο Ιράν που έχουν ως κύριο αίτημα τα δικαιώματα των γυναικών και οι πιο μαζικές από το 2009. Τότε οι Ιρανοί διαδήλωναν κατά του αμφισβητούμενου αποτελέσματος των εκλογών και του Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ στη λεγόμενη «Πράσινη Επανάσταση».
Σύμβολο εκείνης της εξέγερσης έγινε όμως και πάλι μία γυναίκα. Η 26χρονη Νέντα Σολτάν που έπεσε νεκρή στις διαδηλώσεις από πυρά σκοπευτή.
Αυτό που συμβαίνει 13 χρόνια μετά θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματικά σημείο καμπής. Γιατί αυτά τα 13 χρόνια ήταν μία εποχή αυξανόμενης καταπίεσης στο Ιράν, με τους ακτιβιστές να «εξαφανίζονται» και το καθεστώς να σβήνει κάθε ίχνος της Πράσινης Επανάστασης.
Οι άνθρωποι του καθεστώτος, γνωστοί ως basiji, και οι Φρουροί της Επανάστασης, που έχουν την ευθύνη να επιβάλλουν τις αξίες της Ισλαμικής Επανάστασης, κάνουν με κάθε τρόπο αισθητή την παρουσία τους στους δρόμους, ειδικά μετά την εκλογή του σκληροπυρηνικού Ιμπραΐλ Ραϊσί στη θέση του προέδρου.
Από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, χαιρέτισε τον αγώνα των γυναικών του Ιράν για στοιχειώδη δικαιώματα. «Είναι πραγματικά γενναίες» είπε. Οι πιο γενναίες, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εμείς.
