Μιχάλης Ψύλος
[email protected]
Στους πρόποδες των Βραχωδών Ορέων, ανάμεσα στις πολιτείες του Ουαϊόμινγκ και του Αϊνταχο, βρίσκεται το Τζάκσον Χόουλ-ένα ειδυλλιακό εθνικό πάρκο, όπου συνηθίζουν να περνούν τις διακοπές τους διευθύνοντες σύμβουλοι της Silicon Valley, μεγιστάνες του πετρελαίου και γενικά μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Αμερική.
Στο πάρκο βρίσκεται το περίφημο «Jackson Lake Lodge» με κάπου 385 δωμάτια, με μια εκπληκτική θέα στις χιονισμένες κορφές της οροσειράς Τέτον. Μια θεωρία λέει μάλιστα ότι οι πρώτοι Γάλλοι ταξιδιώτες ονόμασαν την περιοχή les trois tétons (“οι τρεις θηλές”) , καθώς οι τρεις κορυφές της οροσειράς θυμίζουν …γυναικεία στήθη.
Από το 1982, η Federal Reserve Bank του Κάνσας Σίτι, διοργανώνει στο τέλος του καλοκαιριού το ετήσιο συμπόσιο στο Τζάκσον Χόουλ, συγκεντρώνοντας κεντρικούς τραπεζίτες, εκπροσώπους κυβερνήσεων, οικονομολόγους και ακαδημαϊκούς. Στο συμπόσιο –εκτός από όλα τα στελέχη της Fed με επικεφαλής τον πρόεδρο Τζερόμ Πάουελ- μετέχουν επίσης οι διοικητές της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας καθώς και υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ασία.
Μόνο η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ δεν έκανε το ταξίδι στο Τζάκσον Χόουλ, αλλά την εκπροσωπεί η Ιζαμπέλ Σνάμπελ.
Οι προσδοκίες από την εφετινή συνάντηση των κορυφαίων τραπεζιτών σπάνια ήταν τόσο υψηλές όσο φέτος. Μια ματιά όμως στο διεθνή οικονομικό Τύπο, δείχνει ότι «όλοι περιμένουν τον… Τζερόμ». Ο επικεφαλής της Fed θα δώσει τη μεγάλη εναρκτήρια σήμερα το απόγευμα.
Μια βαριά ευθύνη φαίνεται να βαραίνει τους ώμους του Πάουελ: Πως θα απαντήσει στις «μεγάλες προσδοκίες» που έχουν απ` αυτόν όλοι οι μεγάλοι «χρηματοδότες» του πλανήτη: Πώς να τιθασεύσουν έναν υψηλό πληθωρισμό που εξαπλώνεται ως άλλος «ιός» στην παγκόσμια οικονομία και δείχνει ασταμάτητος. Όπως και ο συνεχιζόμενος «πόλεμος φθοράς» και χωρίς ορατό τέλος στην Ουκρανία, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Πρόκειται για ένα εφιαλτικό σενάριο που σε καμία περίπτωση δεν περίμεναν οι κεντρικοί τραπεζίτες πέρυσι, κατά την τελευταία «εικονική» συνάντησή τους.
Οι επενδυτές περιμένουν να ακούσουν προσεκτικά τις παρατηρήσεις του Τζερόμ Πάουελ σχετικά με τον τρόπο και τον ρυθμό με τον οποίο η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ θα προχωρήσει στις αυξήσεις των επιτοκίων ενόψει της συνεδρίασης της 20-21 Σεπτεμβρίου.
Οι Financial Times περιμένουν «μια πιο ήπια προσέγγιση».«Πιστεύουμε ότι ο τόνος της Fed αρχίζει να αλλάζει», δήλωσε ο Τόμας Κόστεργκ, ανώτερος οικονομολόγος στην Pictet Wealth Management. «Ο Πάουελ είναι πιθανό να παραμείνει ασαφής σχετικά με τα επόμενα βήματα», προσθέτει.
Σύμφωνα με το CNBC μάλιστα, ο Πάουελ είναι απίθανο να παράσχει ουσιαστικές ενδείξεις σχετικά με το εάν η κεντρική τράπεζα θα αυξήσει τα επιτόκια κατά μισή μονάδα ή τρία τέταρτα της μονάδας στην επόμενη συνεδρίαση στις 21 Σεπτεμβρίου. «Η πρόκληση για τον Πάουελ θα είναι ο τόνος που θα υιοθετήσει. Νομίζω ότι τον Ιούλιο φάνηκε να κινείται περισσότερο ως “περιστέρι”, παρά ως “γεράκι”,» λέει ο Ντέιβιντ Πέιτζ , επικεφαλής μακροοικονομικής έρευνας στην AXA Investment Managers. «Νομίζω ότι θέλει να το αποφύγει αυτό τώρα, με τις αγορές να περιμένουν από αυτόν να είναι σχετικά επιθετικός. … Είναι πολύ δύσκολο παιχνίδι. Είναι ένα παιχνίδι προσδοκιών».
Ίσως οι προσδοκίες των αγορών σήμερα να θυμίζουν το περίφημο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό», όπου ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν, οι δύο κεντρικοί του χαρακτήρες περιφέρονται άσκοπα στη διάρκεια της μέρας και λίγο πριν την νύχτα καταλήγουν σε ένα συμπεφωνημένο σημείο όπου περιμένουν την έλευση ενός κάποιου κυρίου Γκοντό, ο οποίος, όμως, ποτέ δεν έρχεται . Κάποιο παιδί ενημερώνει τον Βλαδίμηρο και τον Εστραγκόν ότι ο Γκοντό δεν θα έρθει σήμερα, οπωσδήποτε, όμως, θα έρθει αύριο. Έτσι, η ζωή τους καθώς περιστρέφεται γύρω από την πάντα επικείμενη και πάντα αναστελλόμενη άφιξη του Γκοντό, δεν αποκτά κανένα άλλο λόγο ύπαρξης παρά στην συνάντηση τους και στην αναμονή…
Στην… αναμονή φαίνεται ότι θα περιοριστούν σήμερα οι αγορές. Καλύτερα ίσως. Να θυμηθούμε άλλωστε ότι το μήνυμα από το περσινό «ψηφιακό» συμπόσιο του Τζάκσον Χόουλ ήταν πολύ διαφορετικό. Ο Πάουελ εξακολουθούσε να χαρακτηρίζει τον πληθωρισμό ως «παροδικό» και οι προσδοκίες της Fed για αυξήσεις επιτοκίων ήταν πολύ χαμηλότερες. Ηταν αρκετή όμως η ορμητική εισβολή στην παγκόσμια αρένα ενός άλλου «Βλαδίμηρου»- του Πούτιν– για να αλλάξει δραματικά την εικόνα…
