Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κάνω τη δίαιτα της κατανόησης. Ίσως, γιατί είναι πλέον πολλές οι στροβιλιζόμενες δυνάμεις και αλλεπάλληλοι οι επικοινωνιακοί και άλλοι χειρισμοί, που η αληθινή τους φύση μού διαφεύγει και το σενάριο ξεφεύγει. Εκτός αν το μόνο σενάριο είναι η σπείρα. Μην πάει ο νους σας στο κακό, μέχρι την ελικοειδή συστροφή φτάνει το δικό μου λογικό.
Έχει ένα ωραίο κομμάτι στον Γοργία -ο σοφιστής «έπαιξε» και στην απάντηση σε guest essay που έγινε μετά πρωτοσέλιδο στη διεθνή έκδοση της κάποτε αποκαλούμενης «Γκρίζας Κυρίας»- που φωτίζει πάλι την ουσία, σε εποχή ακαταστασίας. Λέει, λοιπόν, ο Σωκράτης:
«Καθώς υπάρχουν δυο πράγματα, ονομάζω δυο τέχνες· τη μια, τη σχετική με την ψυχή, την αποκαλώ πολιτική, την άλλη ωστόσο, τη σχετική με το σώμα, δεν μπορώ να την αποκαλέσω με ένα όνομα, (…) αναφέρω δυο μέρη αυτής, τη γυμναστική και την ιατρική· της πολιτικής, όμως, μέρος αντίστοιχο της γυμναστικής θεωρώ τη νομοθετική, ενώ το αντίστοιχο της ιατρικής τη δικαιοσύνη.
Επικοινωνούν, λοιπόν, μεταξύ τους… διαφέρουν, όμως, σε κάτι. Αν και είναι τέσσερις και λειτουργούν πάντοτε με στόχο το άριστο, (…) η κολακευτική, επειδή το αισθάνθηκε -δεν λέω ότι το γνωρίζει, αλλά το φαντάστηκε-, αφού διαίρεσε τον εαυτό της σε τέσσερα μέρη και υποδύθηκε το καθένα από αυτά, προσποιείται ότι είναι αυτό το οποίο υποδύθηκε, και δεν φροντίζει καθόλου για το άριστο, αλλά με την ευχαρίστηση που παρέχει διαρκώς κυνηγά τους ανόητους και τους εξαπατά, ώστε να φαίνεται ότι είναι περισσότερο σπουδαία.
Τη μορφή, λοιπόν, της ιατρικής υποδύθηκε η μαγειρική (…) τη γυμναστική κατά τον ίδιο τρόπο η κομμωτική (…) Για να μη μακρηγορώ, ωστόσο, (…) θα σου πω το εξής, ότι όποια αναλογία έχει η κομμωτική προς τη γυμναστική, την ίδια έχει η σοφιστική προς τη νομοθετική, και ότι όποια αναλογία έχει η μαγειρική προς την ιατρική, την ίδια έχει η ρητορική προς τη δικαιοσύνη».
