Από την έντυπη έκδοση
Της Βάσως Βεγίρη
[email protected]
Πολλά ειπώθηκαν για τη μεταφορά και αποθήκευση σιτηρών από την Ουκρανία στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης, με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Γεωργαντά να έχει υποβάλει και σχετική πρόταση σε πρόσφατο συμβούλιο των υπουργών Αλιείας και Γεωργίας της Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτήν, υπάρχουν δυνατότητες αποθήκευσης 20.000 τόνων στον ΟΛΘ, με προοπτική αύξησής τους σε 38.000, σε αποθήκες του σιδηροδρομικού δικτύου μεταφοράς και δυνατότητες αποθήκευσης και μεταφόρτωσης έως 200.000 τόνων σιτηρών τον μήνα από τον λιμένα Αλεξανδρούπολης, κατόπιν προτεινόμενων «προσαρμογών του υπάρχοντος εξοπλισμού, με ενωσιακούς πόρους».
Η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος, ωστόσο, έγκειται επί της ουσίας στην παράμετρο του χρόνου, ήτοι της ταχύτητας υλοποίησης των εν λόγω «προσαρμογών του υπάρχοντος εξοπλισμού». Διότι, με πολύ απλά λόγια, ο μεν ΟΛΘ διαθέτει όντως σιλό, αλλά δεν έχει ακόμη ολοκληρωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο και το σχετικό έργο (σιδηροδρομική σύνδεση του 6ου προβλήτα) αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2027 – μάλιστα η ανάγκη της τάχιστης δυνατής υλοποίησης από πλευράς πολιτείας της δικής της υποχρέωσης για τη σιδηροδρομική και οδική σύνδεση του λιμανιού επισημαίνεται από πλευράς των επενδυτών από την πρώτη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης παραχώρησης.
Το δε λιμάνι της Αλεξανδρούπολης διαθέτει μεν καλή σιδηροδρομική σύνδεση -η οποία άλλωστε αξιοποιήθηκε τα μέγιστα τους τελευταίους μήνες για τη μεταφορά βαρέος νατοϊκού στρατιωτικού υλικού-, αλλά δεν διαθέτει σιλό. Εάν, λοιπόν, η Κομισιόν θέλει όντως να χρηματοδοτήσει τα σχετικά έργα στα δύο λιμάνια και τις αναγκαίες σιδηροδρομικές υποδομές για αυτόν τον σκοπό, αυτό πρέπει να γίνει… χθες και όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές να επιδοθούν σε έναν πραγματικό αγώνα ταχύτητας. Εάν όντως θέλουμε η χώρα μας και δη η Βόρεια Ελλάδα να ανακτήσει τον ιστορικό κομβικό διαμετακομιστικό της ρόλο στην πράξη και όχι μόνο στη θεωρία και πριν μας προλάβουν άλλοι, πιο προετοιμασμένοι…
