Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Πήρε θέση στο τραπέζι της διεθνούς διπλωματίας, έκανε τις μπλόφες του, ανέλαβε τα ρίσκα του και… αναγνώρισε «χώρο» στο ΝΑΤΟ, έλαβε υποσχέσεις από ΗΠΑ, Σουηδία, Φινλανδία και χαμήλωσε τους τόνους για το Αιγαίο. Ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε και πήρε, αλλού υποχώρησε και αλλού απαίτησε, «εισέπραξε» τις ευχαριστίες του Αμερικανού προέδρου και στο πλαίσιο της συνόδου του ΝΑΤΟ συγκέντρωσε πάνω του τα… φλας της δημοσιότητας.
Προφανώς η Δύση λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την Τουρκία, δεδομένης της ισχυρής της -στρατιωτικά- δύναμης και της προνομιακής της -γεωπολιτικά- θέσης. Λαμβάνει υπόψη της και την Ελλάδα, που έχει όλα τα δίκια με το μέρος της. Όταν όμως μια χώρα επί πέντε δεκαετίες αμφισβητεί διεθνείς συνθήκες προκαλώντας με τη στάση της, βρισκόμενη πολλές φορές στην κόψη του ξυραφιού, επί της ουσίας αυτό που πετυχαίνει είναι να «ακυρώνει» μονομερώς τα διεθνώς ισχύοντα. Ο κίνδυνος ατυχήματος ή μιας αψυχολόγητης ενέργειας από την πλευρά της Τουρκίας πάντα θα αποτελεί πιθανότητα και η Ελλάδα, έχοντας θέση αμυνόμενης χώρας, μπορεί να προσβλέπει μόνο στη διατήρηση των κεκτημένων της. Σε αντίθεση με την Τουρκία, ούτε επεκτατικές βλέψεις έχει η Ελλάδα, ούτε διεκδικεί την αποστρατικοποίηση ή το γκριζάρισμα περιοχών της γείτονος χώρας. Το μόνο που επιζητεί είναι η διασφάλιση των διεθνών συνθηκών που καθορίζουν τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο. Η Δύση (ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ΗΠΑ) οφείλει να επιβληθεί στην Τουρκία, όσο «μεγάλη» κι αν είναι ως χώρα.
Πέντε δεκαετίες ακραίων αμφισβητήσεων, απρόβλεπτων συγκρούσεων, αβάσιμων διεκδικήσεων από την Τουρκία είναι πολλές, όπως πολλά είναι και τα ρίσκα της Ελλάδας. Η Τουρκία κινείται, προκαλεί, απαιτεί, διαπραγματεύεται, συμβιβάζεται για τα πάντα, τις θέσεις της στο ΝΑΤΟ, τη Συρία, το Κουρδικό, το Ουκρανικό… Για ένα δεν κάνει ούτε βήμα πίσω: το Αιγαίο…
