Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Τα μηνύματα από παντού είναι αρνητικά για την παγκόσμια οικονομία. Στον κλάδο μετάλλων καταγράφεται αποκλιμάκωση των υψηλών τιμών, κάτι ανάλογο ισχύει και στην πετρελαϊκή αγορά λόγω κακής ψυχολογίας από την αναμενόμενη μείωση της ζήτησης, τα διεθνή χρηματιστήρια προεξοφλούν την αρνητική πορεία των διεθνών αγορών, οι πληθωρισμός μάς φέρνει δεκαετίες πίσω, οι αποδόσεις των ομολόγων… ξέφυγαν, η αύξηση των επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών αυξάνει τα επιτόκια δανεισμού, το χρήμα ακριβαίνει, οι επενδυτές που ήδη ρισκάρουν με… δανεικά κεφάλαια πιέζονται, όσοι σχεδίαζαν να ανοιχτούν σε νέα projects κατεβάζουν τον πήχη των προσδοκιών τους κι οι αναλυτές προειδοποιούν ότι τα χειρότερα έπονται.
Στο επιχειρησιακό πεδίο, αυτό της Ουκρανίας, ούτε λόγος να γίνεται για την έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων που θα άνοιγαν ένα παράθυρο ελπίδας με στόχο τη λήξη της πολεμικής σύρραξης. Οι μάχες καλά κρατούν, η Ουκρανία χάνει εδάφη, η Ρωσία δείχνει προετοιμασμένη για έναν πόλεμο μακράς διάρκειας, κινούμενη -παράλληλα- επιθετικά στον ενεργειακό τομέα, με την Ευρώπη να σπρώχνεται προς έναν χειμώνα δίχως… καύσιμα.
Τα πάντα συνηγορούν στο ότι η παγκόσμια οικονομία δεν θα αντέξει και τελικά θα συρθεί σε περιβάλλον ύφεσης και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι αδύναμες οικονομίες, όπως -για παράδειγμα- η ελληνική, είναι που θα την πληρώσουν… ακριβά. Κι ας μη βιαστούν κάποιοι να δηλώσουν ότι η ελληνική οικονομία έχει πλέον εξυγιανθεί, διότι ούτε επενδυτική βαθμίδα διαθέτει, ούτε τα κόκκινα δάνεια θεράπευσε, ούτε την ανεργία έφερε στα προ κρίσης χρέους επίπεδα, ούτε το ιδιωτικό χρέος αναδιάρθρωσε, ούτε το χρέος του Δημοσίου μειώθηκε.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε τις δηλώσεις του 2008 περί ισχυρής οικονομίας όταν η παγκόσμια αγορά κατέρρεε υπό το σκάνδαλο της Lehman Brothers. Το μόνο που δεν χρειαζόμαστε σήμερα είναι αυταπάτες.
