Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας δήλωσε ότι τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών αποτελούν ένα «δημοκρατικό σοκ». Μα καλά, οι προεδρικές κάλπες προ διμήνου δεν έβγαλαν ένα τριπολικό σύστημα; Πίστευε δηλαδή η τεχνοκρατία ότι αυτό δεν θα είχε ουρά;
Συγγνώμη, αλλά αν έτσι διαβάζουν καθετί που τον πολίτη αφορά, ο κοινοβουλευτικός συσχετισμός είναι η μικρότερη γι’ αυτούς συμφορά.
Τα μηνύματα είχαν σταλεί εδώ και καιρό, αλλά δεν παρελήφθησαν και στο «business as usual» διολίσθησαν.
Τα μηνύματα είχαν σταλεί ήδη από το 2017, όταν ήταν περίπου αδιανόητο να μην εκπροσωπηθούν οι Σοσιαλιστές ή οι Γκολιστές στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Τα μηνύματα είχαν σταλεί, αλλά σχεδόν κοελικά οι κυβερνώντες θεωρούσαν ότι θα συνωμοτήσει το σύμπαν και θα βρεθούν γιατρικά. Το σύμπαν και το λεγόμενο «ρεπουμπλικανικό μέτωπο», στο οποίο αναφέρθηκε ο υπουργός, έλειπαν για δουλειές και μεγαλώσαν οι φωλιές.
Προφανώς, δεν ξύπνησαν την Κυριακή το πρωί οι Γάλλοι -όσοι σύρθηκαν στα εκλογικά τμήματα- και είδαν το φως το αληθινό στους υποψηφίους της λεπενικής ακροδεξιάς, η οποία απέκτησε τέτοια κοινοβουλευτική ισχύ, που ούτε στα όνειρά της είχε φανταστεί. Στόχος της Μαρίν ήταν να φθάσει τους τουλάχιστον 15 βουλευτές για να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα στη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Έβγαλε δεκαπλάσιους απ’ ό,τι σήμερα, κάτι που της επιτρέπει να καταθέτει προτάσεις μομφής και να διεκδικεί την προεδρία σημαντικών κοινοβουλευτικών επιτροπών.
Κάτι βαθύτερο υπάρχει. Ο αφορισμός του εθνολαϊκισμού πιάνει όσο το ξεμάτιασμα, όταν υπάρχουν στρώματα που νιώθουν να έχουν εγκαταλειφθεί, ενίοτε και θυσιαστεί.
Όσοι υποψήφιοι του κέρδισαν τον δεύτερο γύρο δεν ψηφίστηκαν μόνο από λεπενικούς. Η εκτίναξη των εδρών ήρθε από ευρεία πριμοδότηση. Το «αντι-Λεπέν» μέτωπο, που έδωσε τη νίκη στον Μακρόν στις προεδρικές, δεν λειτούργησε. Απλώς, γιατί δεν υπήρξε.
Τι υπάρχει τώρα; Η όρεξη της «ατυχήσασας» του Απριλίου για νέα δόξα.
