Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
«Βίωμα» έγιναν για την Ελλάδα οι ακραίες προκλήσεις και επιθέσεις -πολιτικές, διπλωματικές και επιχειρησιακές- από τη γείτονα Τουρκία. Ο… οξύθυμος χαρακτήρας της χώρας διατηρεί σε σχεδόν μόνιμη βάση, εδώ και πολλά έτη, το διμερές πολιτικό «θερμόμετρο» στο κόκκινο, το οποίο τελευταία φαίνεται να έχει… τερματίσει.
Ο Τούρκος πρόεδρος έκοψε τις γραμμές επικοινωνίας των δύο μερών, επικαλείται το σχέδιο περί Γαλάζιας Πατρίδας, «μοιράζει» χάρτες και ζητεί αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, αντιδρά στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας, χρησιμοποιεί έντονους χαρακτηρισμούς εναντίον του Έλληνα πρωθυπουργού.
Την ίδια στιγμή η τουρκική αεροπορία επιδίδεται σε προκλητικές υπερπτήσεις πάνω από νησιά του Αιγαίου, με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να επιχειρούν αποβατικά στο Αιγαίο – στο πλαίσιο στρατιωτικών ασκήσεων, παρουσία του Τούρκου προέδρου και του ακροδεξιού κυβερνητικού του εταίρου, Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Με τη στάση της η Τουρκία ουσιαστικά κλιμακώνει την πολιτική αντιπαράθεση με την Ελλάδα, δίχως να είναι ξεκάθαρο πόσο θα το τραβήξει ή αν θα επιδιώξει κάποιου είδους θερμό επεισόδιο ή και κάτι περισσότερο, ενώ όσο βιώνουμε οριακές καταστάσεις πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος».
Τα κόμματα στην Ελλάδα δείχνουν να συστρατεύονται και η διεθνής κοινότητα τοποθετείται ξεκάθαρα με την πλευρά της Ελλάδας, ωστόσο ο Ερντογάν επιμένει να μην πτοείται, εκμεταλλευόμενος προφανώς τη διεθνή πολεμική συγκυρία, αλλά και στοχεύοντας στο εσωτερικό της χώρας του.
Έρχονται εκλογές, η Τουρκία παραπαίει οικονομικά, το πολιτικό μέλλον του προέδρου Ερντογάν αξιολογείται ως αμφίβολο, ο ίδιος εκμεταλλεύεται στο έπακρο την αναθεωρητική πολιτική του, οπότε το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Πότε και ποιος θα τον σταματήσει ή, αν θέλετε, θα τον «πείσει» να σταματήσει πριν να είναι αργά…
