Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η επιθετικότητα του κ. Ερντογάν δεν είναι μόνο δική του. Επιτρέπεται από τη χλιαρή αντίδραση των Δυτικών. Παρακολουθούν «την κατάσταση με προσοχή», «τα λόγια είναι σαφή». Τυποποιημένη ρητορική με προτροπές σε Ελλάδα και Τουρκία να «γεφυρώσουν τις μεταξύ τους διαφορές». Ίσες αποστάσεις από τη Γερμανία με πρόσχημα τον διάλογο. Είναι και έξι υπερσύγχρονα υποβρύχια στη μέση -μάλιστα η καθέλκυση του ενός έχει ήδη γίνει- «αλλά η έγκριση και η παράδοση είναι δύο διακριτές διαδικασίες». Ευρωπαϊκές υποκρισίες.
Μα, τους δείξαμε και χάρτες, γιατί δεν έβγαλαν τουλάχιστον κίτρινες κάρτες; Δεν απλώσαμε στο τραπέζι των επαφών με τον ένοικο του Λευκού Οίκου, αλλά και της καγκελαρίας τον τουρκικό χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας», που αμφισβητεί όχι μόνο τα σύνορα της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ε.Ε.;
Υποθέτω ότι τον έχουν ξαναδεί, αλλά κωφεύουν. Γιατί έχουν ανάγκη την Τουρκία, παρά τις συνεχείς παρασπονδίες της. Η λογική γνωστή: Εις το όνομα του γεωπολιτικού της συντελεστή, όσο δεν απομακρύνεται πολύ, η ιδιοτυπία της γίνεται ανεκτή.
Τον χάρτη τον έχουν ξαναδεί, αλλά μήπως τον διαβάζουν με βάση τη χαρτογραφική κυριαρχία του Βορρά, των Πάνω δηλαδή, που ο Νότος τούς σκοτίζει με προκλήσεις, αμφισβητήσεις, υπερπτήσεις, δίκαια, επίμονες ερωτήσεις και αιτήσεις για στηρίξεις;
Περαιτέρω αναλύσεις στο βιβλίο «Χάρτες και ιδεολογίες. Οι προσανατολισμοί των χαρτών και οι τύχες των λαών» (εκδ. Στερέωμα, 2018) του Βαγγέλη Πανταζή. Στον πυρήνα της ύλης του βρίσκονται οι ηθικο-ιδεολογικές χρήσεις της σταδιακής συσχέτισης του Βορρά από τα υπόλοιπα σημεία του ορίζοντα με την έννοια του Πάνω. Οι έννοιες, όμως, του «Πάνω» και του «Κάτω», πέρα από υψομετρικές, είναι ξεκάθαρα αξιολογικές/ ιεραρχικές.
Διεργασίες συμβολικές, θα πείτε, στους χάρτες αναζητείτε. Ας είμαστε σε ερμηνείες ανοικτοί και κυρίως σε αυταπάτες κλειστοί.
