Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Κατά τη νύκτα της 30ης μέχρι 31ης Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι δια της ποινής του θανάτου». Οι άγνωστοι παρέμειναν άγνωστοι μέχρι την απελευθέρωση. «Το κατέβασμα της σημαίας της ναζιστικής Γερμανίας στην Ακρόπολη από Μ. Γλέζο – Λ. Σάντα ήταν μία από τις πρώτες και πλέον εμβληματικές πράξης αντίστασης» έγραψε στον λογαριασμό του στο twitter ο υπουργός Εξωτερικών στην 81η επέτειο από το γεγονός. Τότε, όμως, οι περισσότερες εφημερίδες καταδίκασαν «την επιπολαιότητα και την ανανδρία». Ναι, ξέρω για τη λογοκρισία, αλλά κάποια κύρια άρθρα είναι μνημεία υστερίας.
«Το Ελληνικό Εθνος υπεδέχθη την σημαίαν του Νέου Ράιχ, που εδημιούργησεν η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίτλερ, ως […] εν σύμβολον αποκαταστάσεως μιας ειρηνικής περιόδου. Και είνε βέβαιον ότι, αν οι δράσται του εγκλήματος της Ακροπόλεως περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα ελυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της Πατρίδας μας». Βράδυ, βαθύ σκοτάδι.
Σε άλλο βήμα, βέβαιοι οι ανώνυμοι συντάκτες ότι διερμήνευαν «την γνώμην της μεγίστης πλειοψηφίας των σκληρώς μοχθούντων Ελλήνων» καλούσαν τους «ανοήτους ή τους αγγλοπλήκτους εγκληματίας» να θέσουν τέρμα «εις τα αηδή καμώματά των». Και παρακάτω, συνεχίζεται το «ποίημα»: «Δεν ημπορεί να συγχωρήση ο λαός ότι υπάρχουν Ελληνες οι οποίοι έγιναν τόσο επιλήσμονες των υψηλών παραδόσεων ιπποτισμού της ελληνικής φυλής ώστε να δικαιολογούν, εις τας ιδιαιτέρας των συνομιλίας, την απάνθρωπον […] μεταχείρισιν Γερμανών αιχμαλώτων εν Κρήτη», που στις 29 Μαΐου 1941 από τους Ναζί κατελήφθη.
Κι εμείς που νομίζαμε ότι η μάχη της Ιστορίας προξενεί δυσφορία μόνο στον κ. Ρίχτερ και σία, προσγειωθήκαμε μίαν ωραίαν πρωίαν στη μάχη της δημοσιογραφίας, που ζητεί «από την κυβέρνησιν να συμπεριφερθή αδιστάκτως προς τους ασυνειδήτους και ηλιθίους».
