Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Πολλή κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα περί κατάργησης κάποιων εκ των μνημονιακών φόρων. Η βασικότερη προσέγγιση της κυβέρνησης για τη λήψη της όποιας απόφασης, επιχειρείται με δημοσιονομικούς όρους. Έλεγχος στα φορολογικά και λοιπά έσοδα, καταγραφή δαπανών, αξιολόγηση του ΑΕΠ και του ελλείμματος.
Χρόνια τώρα -κυρίως μετά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια- η όποια ελάφρυνση βαρών για τους φορολογούμενους περνούσε από το μικροσκόπιο του ΥΠΟΙΚ και συνήθως σκόνταφτε στον λεγόμενο δημοσιονομικό χώρο. Κατά την περίοδο της ύφεσης ούτε λόγος για φορο-ελαφρύνσεις.
Οταν όμως η χώρα επέστρεψε σε ρυθμούς ανάπτυξης άρχισαν οι πρώτες σκέψεις που έγιναν και πράξεις για μειώσεις φόρων, όπως και εισφορών. Στην πανδημία ήλθαν τα πάνω κάτω. Η οικονομία περιήλθε σε βαθιά ύφεση και εν συνεχεία (πέρυσι) κατέγραψε υψηλότατους ρυθμούς ανάπτυξης. Στο διάστημα αυτό η κυβέρνηση εμφανίστηκε περισσότερο συγκαταβατική στο ζήτημα της φορολόγησης, περικόπτοντας βάρη, όπως και εισφορές.
Σήμερα, ψηλά στην ατζέντα του ΥΠΟΙΚ βρίσκεται εκ νέου η θέσπιση νέων φορολογικών ελαφρύνσεων, υπό την προϋπόθεση ότι θα βρεθεί ο αναγκαίος δημοσιονομικός χώρος. Οι συγκυρίες δείχνουν ευνοϊκές για ανάλογες κινήσεις και το πιθανότερο είναι ότι το ίδιο θα ισχύσει και τους επόμενους μήνες.
Με πληθωρισμό υψηλότερο του 10%, εκτός από τις τιμές αυξάνονται και τα έσοδα του Δημοσίου από τους φόρους, οπότε δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι και δημοσιονομικός χώρος θα υπάρξει και δίκαιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα μέτρο που θα αφαιρούσε βάρη από τους φορολογούμενους, όταν οι ίδιοι επιβαρύνονται και φορολογικά από το αυξημένο κόστος διαβίωσής τους.
Βάζοντας τους φόρους στο… ζύγι, όπως εξάλλου και τις έκτακτες ενισχύσεις, είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί λύση. Εξάλλου, έρχονται και εκλογές!
