Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
ΕΓΕΝΝΗΘΗ προ εικοσαετίας στην «Αιώνια Πόλη», αφού προηγήθηκαν 882 ώρες διαβουλεύσεων. Εγεννήθη στις 28 Μαΐου 2002 στη Ρώμη το Συμβούλιο NATO – Ρωσίας (NRC), φέρνοντας τα πάνω κάτω. Οι «γονείς» θριαμβολογούν για την «ιστορική και επαναστατική» απόφαση των 19 να συμπεριλάβουν τη Ρωσία στην αρχιτεκτονική της νέας εποχής, ως «ίση μεταξύ όλων». Τελετάρχης ο γ.γ της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας λόρδος Ρόμπερτσον, πρωταγωνιστές οι πρόεδροι των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ΙΙ και της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, ανάδοχος ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Ο ΜΠΟΥΣ, που άκουσε τότε τον Πάουελ κι όχι τον Ράμσφελντ και την Κοντολίζα, στην εισαγωγική ομιλία του είχε δηλώσει ότι ύστερα από διαίρεση 50 ετών και αβεβαιότητα 10 ετών, οι δύο αντίπαλοι μετατρέπονται σε εταίρους, σε έναν ακόμη μεγαλύτερο στόχο, εκείνον της αδιαίρετης, ελεύθερης και ειρηνικής Ευρώπης. Η Κοινή Διακήρυξη που υπογράφηκε και καθιέρωνε το NRC προέβλεπε ότι πλέον θα συνεργάζονται σε έναν ευρύ τομέα θεμάτων ασφαλείας στη βάση της ομοφωνίας. Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο λόρδος Ρόμπερτσον συνόψισε τη νέα κατάσταση: η διαφορά μεταξύ του Συμβουλίου «19+1» (σ.σ.: η «συμφωνία Σολάνα» του 1997) και του «επί 20» δεν είναι θέμα μαθηματικών, αλλά χημείας. Υποθέτω, όπως σε κάθε μνηστεία.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ τα αρραβωνιάσματα, στις 24 Μαΐου στη Μόσχα, έπεσαν οι υπογραφές για τη συνθήκη για τα πυρηνικά όπλα. Πολιτικοί, αλλά και πρακτικοί λόγοι (το κόστος φύλαξης και συντήρησης, η ξεπερασμένη τεχνολογία κ.λπ.) έκαναν τους προέδρους των δύο υπερδυνάμεων να προχωρήσουν στην απενεργοποίηση μερικών από τις βόμβες τους. Τότε, δεν ήταν βόμβα η γραμμή της ΝΑΤΟποίησης της Ρωσίας, αν και υπήρχε δυσκολία αφομοίωσής της. Τότε, ο Πούτιν ήταν φρέσκος στην εξουσία. Τότε, Σρέντερ και Σιράκ θεωρούσαν ότι το μέλλον της Ευρώπης είναι συνδεδεμένο με τη Ρωσία και την εν καιρώ ένταξή της στην Ε.Ε. Τότε, θεώρησαν ότι θάβουν τον Ψυχρό Πόλεμο. Σήμερα, μένουν άταφοι οι νεκροί και ενταφιασμένες εκείνες οι μαγιάτικες συμφωνίες.
