Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
ΣΕ ΜΙΑ περίοδο έντονων οικονομικών προκλήσεων και ισχυρών γεωπολιτικών απειλών -παγκόσμιων και τοπικών-, σε μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα εισέρχεται και εξέρχεται από τη μια κρίση στην άλλη και η καθημερινότητα κατακλύζεται από εξελίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της κοινωνίας και της οικονομίας μας, όπως η πράσινη μετάβαση και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η ψηφιοποίηση της αγοράς και του Δημοσίου, η εξυγίανση των δημοσιονομικών και οι δομικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, ένα από τα θέματα που κυριαρχούν στην εσωτερική επικαιρότητα είναι το κατά πόσο «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να κτιστεί μια νέα βιβλιοθήκη και μάλιστα σε πανεπιστημιακό κτήριο.
ΚΙ ΟΜΩΣ, πρόκειται για ερώτημα που απασχολεί την Πολιτεία και τους πολίτες μιας χώρας η οποία φημίζεται για τον πολιτισμό της, την ιστορία της, τη συμβολή της στις επιστήμες (ιατρική, φυσική, μαθηματικά, αστρονομία κ.ά.) και η οποία «διδάσκει» τη δημοκρατία, είναι η πατρίδα της φιλοσοφίας και των τεχνών και τα παιδιά της «ματώνουν» διαβάζοντας στα θρανία (των ιδιωτικών φροντιστηρίων) για μια θέση στα δημόσια πανεπιστήμια.
ΣΤΗ ΧΩΡΑ αυτή, λοιπόν, επιστρατεύουμε την αστυνομία για τη φύλαξη του χώρου όπου θα κτιστεί (αν τα καταφέρουμε) μια δημόσια, πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη (ΑΠΘ)!
ΣΤΗ ΧΩΡΑ αυτή τα πολιτικά κόμματα (με ευθύνη μέρους της αντιπολίτευσης) διασταυρώνουν τα… ξίφη τους για τη σκοπιμότητα
του όλου εγχειρήματος!
ΣΤΗ ΧΩΡΑ αυτή δεν αποτελεί ξεκάθαρη επιλογή η «βιβλιοθήκη» αντί της «κατάληψης», η γνώση αντί του φθηνού τσαμπουκά, ο πανεπιστημιακός λόγος αντί της πολιτικολογίας, η ουσία αντί του εντυπωσιασμού, το βιβλίο αντί του φυλλαδίου, η σκέψη αντί της ακραίας αντίδρασης, η δημιουργική δημόσια συζήτηση αντί της στείρας – ξύλινης αντιπαράθεσης…!
ΜΗΠΩΣ χάθηκε το μέτρο της λογικής;
