Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Η έννοια του «εξοικονομώ» έχει περάσει στο υποσυνείδητο του Έλληνα πολίτη, καθώς και του επιχειρηματία, μέσω ομότιτλων προγραμμάτων. Του «εξοικονομώ κατ’ οίκον» για το οποίο υλοποιήθηκαν αρκετοί κύκλοι μέχρι σήμερα με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας από τη χρήση των κτηρίων και του «Εξοικονομώ – Επιχειρώ» για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης πολύ μικρών, μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων.
Πρόκειται για προγράμματα τα οποία θεσπίσθηκαν στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα, με ορίζοντα το 2030 και μεγάλη προνοητικότητα για πιο καθαρό – πράσινο περιβάλλον και λιγότερη κατανάλωση ενέργειας. Ωστόσο, από τον δημόσιο διάλογο, μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, αλλά και μεταξύ πολιτείας και φορέων της αγοράς, λείπουν οι αναφορές περί εξοικονόμησης ενέργειας, όταν οι τιμές του φυσικού αερίου και του ρεύματος έχουν πάρει φωτιά, όταν το ζήτημα της ενεργειακής επάρκειας απασχολεί άπαντες, όταν η Ευρώπη κινδυνεύει να ξεμείνει από φυσικό αέριο.
Είναι απορίας άξιο το γιατί δεν τίθεται, ακόμη και από τις ενώσεις εκπροσώπησης των καταναλωτών, ζήτημα λελογισμένης χρήσης των ενεργειακών πόρων. Μάλλον δεν έχουμε αντιληφθεί ότι βιώνουμε έναν πόλεμο, ο οποίος καθιστά επιβεβλημένη την εξοικονόμηση ενέργειας. Ίσως η παραμετροποίηση για τον υπολογισμό των ενισχύσεων θα έπρεπε να προέβλεπε πέρα από εισοδηματικά κριτήρια και τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας -τουλάχιστον για τους έχοντες.
Μια ανάλογη παράμετρος θα λειτουργούσε στη λογική ενός νέου «Εξοικονομώ ρεύμα» ή «Εξοικονομώ φυσικό αέριο». Διότι η εξοικονόμηση πόρων από νοικοκυριά και επιχειρήσεις προφανώς και αποτελεί μέρος της λύσης στο πρόβλημα της ενεργειακής επάρκειας.
