Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Ραμζάν Καντίροφ δήλωσε ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα καταλάβουν πλήρως το εργοστάσιο Azovstal στην Μαριούπολη «με τη βοήθεια του Παντοδύναμου».
Μπέρδεμα με τους Θεούς στον πόλεμο. Ο Θεός του τραχύ Τσετσένου ηγέτη δεν είναι ίδιος με τον Θεό του συμμάχου του Πούτιν, ο οποίος είναι ομόδοξος των Ουκρανών. «Ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» ο διάβολος, αντίδικος όλων ημών.
Προ ημερών η Deutsche Welle φιλοξενούσε ένα άρθρο με τίτλο «Υπάρχει Θεός στον πόλεμο;». Πανάρχαια απορία, που επανέρχεται σε κάθε τραγωδία. Πανάρχαια απορία για τα βάσανα και την αδικία. Πόλεμοι ανθρώπων εν ονόματι θεών, αλλά κυρίως πόλεμοι ανθρώπων, που προσκυνούν τον ίδιο θεό: τον Μολώχ. Σταθερός ηττημένος: το ανθρώπινο γένος.
Είναι πολλά τα λεφτά, τα συμφέροντα, οι δικαιολογίες. Ακόμη μεγαλύτερη η υποκρισία και η αθλιότητα. Υπάρχει μια φυσικότητα. «Η φύση δεν μπορεί να μας συμβουλέψει παρά μόνο το έγκλημα. Είναι αυτή η αλάνθαστη φύση που γέννησε την πατροκτονία, την ανθρωποφαγία και μύριες άλλες φρικαλεότητες που η σεμνότητα και η λεπτότητα μας εμποδίζει να ονομάσουμε.
Είναι η φιλοσοφία (και εννοώ τη γνήσια), είναι η θρησκεία που μας προστάζει να τρέφουμε φτωχούς συγγενείς και ανάπηρους. Η φύση (που δεν είναι τίποτα άλλο από τη φωνή του συμφέροντός μας) μας παραγγέλλει να τους αποτελειώσουμε.
Επιθεωρήστε, αναλύστε καθετί που είναι φυσικό, όλες τις πράξεις και τις επιθυμίες του απόλυτα φυσικού ανθρώπου και δεν θα βρείτε παρά τη φρίκη.
Το έγκλημα, που το ανθρώπινο ζώο πρωτοδοκίμασε τη γεύση του στη μήτρα της μάνας του, είναι πρωταρχικά φυσικό… Το κακό γίνεται χωρίς προσπάθεια, φυσικά, μοιραία». (Εγκώμιο του Μακιγιάζ, Charles Baudelaire, Εκδ. Αγρα).
Ναι, αλλά αυτό το «μοιραία» δεν προσβάλλει ασυγχώρητα τον πόνο των ανθρώπων; Μια ζωή πόλεμος με τα μεγάλα ερωτήματα. Εκεί που δεν υπάρχουν διλήμματα είναι για τα θύματα.
