Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τον ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Αντώνη Αναπλιώτη (φιλολογικό ψευδώνυμο του Αντώνη Λεκόπουλου, που απεβίωσε το 1951) δεν τον ήξερα. Ο ίδιος, ως υπάλληλος του υπουργείου Εσωτερικών, ήξερε καλά την ελληνική γραφειοκρατία και τη στρίμωξε σε στίχους.
«Πρωτοκόλλησε την, στοιχειοθέτησέ την και φακέλλωσέ την και συσχέτισέ την, πιστοχρέωσέ την,κάτσε διάβασέ την και μελέτησέ την,πολυπρόσεξέ την, πολυεξέτασέ την/κι ύστερα άφησέ την κι απαράτησέ την/κι αναζήτησέ την.Γράψε, στούπωσέ την,/ράψε, ξήλωσέ την,μονογράφησέ την, προσυπόγραψέ την,/ήτοι μ’ ένα λόγο: διενέργησέ την,/καθαρόγραψέ την και πα- ράπεμψέ την κι επανάφερέ την, ή διαβίβασέ την,ή ανακοίνωσέ την με τα “κατωτέρω” (ό,τι ξέρεις, ξέρω) με τα “περαιτέρω” όλα τα “λαμβάνω” κι “επαναλαμβάνω” (δεν καταλαμβάνω)/μ’ όλα τα “ερευνήσας” και τα “αναδιφήσας” (φτου κι απ’ την αρχή σας) Και δεν τ’ ανευρίσκω, και τα “υπομιμνήσκω” όλα τα “αναφέρω” μ’ όλας τας τιμάς. Για τα “περαιτέρω” για τα “καθ’ υμάς” (η μικρή ιστορία μιας αναφοράς)». Οι περισσότεροι έχουμε μια μικρή ή μεγάλη ιστορία αναφοράς για τα γρανάζια της συμφοράς. Κάθε προσπάθεια να ξεδοντιαστούν αυτά, μας βρίσκει εντός και επί τα αυτά. Να χρησιμοποιούν περισσότερο το 1555 κάλεσε τους πολίτες ο πρωθυπουργός, για να διεκπεραιώνουν με άνεση τα αιτήματά τους.
Δεν γίνεται έτσι απλά Μπετόβεν ο Λούντβιχ. Ευγενικοί είναι οι άνθρωποι στο 1555, πρόθυμοι να λύσουν απορίες, πλην χάνονται στο κουβάρι του e-ΕΦΚΑ, που δεν ξετυλίγεται με χάρη. Σε καλούν και πίσω, αφού στον λαβύρινθο περιηγηθούν, σου
κλείνουν και ραντεβού στην τοπική διεύθυνση Χ τομέα, αλλά χωρίς αμέτρητα πήγαινε-έλα και χαρτιά-τρέλα, δουλειά δεν
κάνεις. Κι αν έχεις, στο μεταξύ, αποθάνει, αλλά το αίτημα για επίδομα παραπληγίας έχει εγκριθεί; «Πρέπει να περάσετε από ΚΕΠΑ, για να πιστοποιηθεί η αναπηρία». Του εκλιπόντος (!) ή συστήματος παρόντος;
