Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Αλλά εγώ άκουσα κάτι μια φορά που το πιστεύω αληθινό: πως κάποτε δηλαδή ανεβαίνοντας από τον Πειραιά ο Λεόντιος, ο γιος του Αγλαΐωνα, εκεί κατά το βορινό τείχος απέξω, παρατήρησε από μακριά νεκρούς ξαπλωμένους στο μέρος που γίνονται οι θανατικές εκτελέσεις, και αιστάνθηκε επιθυμία να πλησιάσει να τους δει από κοντά, σύγκαιρα όμως και κάποιαν αποστροφή που τον έσπρωχνε πίσω, κι είχε έτσι στην αρχή αυτό τον πόλεμο με τον εαυτό του και σκέπαζε το πρόσωπό του, ώσπου επιτέλους νικημένος από την επιθυμία έτρεξε κοντά στους νεκρούς και ανοίγοντας τα μάτια του διάπλατα “να”, είπε, “κακορίζικα, χορτάσετε το ωραίο το θέαμα”». (Πλάτων, «Πολιτεία», μτφρ. Ιωάννης Γρυπάρης)
Πολλοί Λεόντιοι μαζευτήκαμε, στην κατανάλωση του θεάματος δεν αντισταθήκαμε. H σπανιότητα του ενδεχόμενου -υπάρχει ακόμη το τεκμήριο της αθωότητας- εγκλήματος στην Πάτρα δικαιολογεί το ενδιαφέρον, ο τοκισμός, όμως, στις εφιαλτικές ανθυ-
πολεπτομέρειες και το αναμάσημα κουτσομπολιού ποιο άλλοθι έχει και τι στην υπόθεση προσφέρει; Κάθε μέρα που περνάει, το φρικιαστικό σόου προχωράει: από το ολόγραμμα του ενός νεκρού παιδιού μέχρι την εκταφή του σε ζωντανή μετάδοση και περιγραφή.
Τι προσθέτει στην ενημέρωση η συνέντευξη ιερέα, που τέλεσε την ακολουθία του σαραντισμού σε μητέρα και παιδί ή τι θα πρόσθετε το σχόλιο του προϊσταμένου του ναού, όπου έγιναν η ταφή και τα μνημόσυνα; Ήθελε, λέει ο δημοσιογράφος, να ρωτήσει αν κάποιος από την οικογένεια είναι ενορίτης. Μερίδα των ΜΜΕ κυβερνήτης, για να κεφαλαιοποιήσει το δράμα, όσο αυτό κρατάει. Όσο… τόσο. Όλα μια συνήθεια και ο θάνατος-ριάλιτι και η πορνογραφία του τρόμου; Καθείς και η ευθύνη του. Του ΕΣΡ, των συλλόγων εγκληματολόγων, ψυχολόγων και λοιπών δημοσιολόγων. Καθείς και οι επιλογές του.
