Του Βασίλη Αγγελόπουλου
[email protected]
Συντάξεις «εμπιστοσύνης» & «fast track». Πρόκειται για τις νέες φράσεις που καλούνται να μάθουν οι επίδοξοι συνταξιούχοι. Όσοι δηλαδή περιμένουν 2-3 χρόνια για να τους απονεμηθεί η σύνταξή τους και όσοι έρχονται από κοντά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ξαφνικά, το υπουργείο Εργασίας, με τροπολογία που κατέθεσε χθες το βράδυ (πάλι μαύρα μεσάνυχτα…), με έναν «μαγικό τρόπο» έλυσε το πρόβλημα με τις εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης. Ανάσταση, χρονιάρες μέρες που έρχονται!
Όμως, είναι έτσι η υπόθεση; Μήπως, το παραμύθι κρύβει και… δράκο; Μήπως αντί για Πάσχα, οι δύσμοιροι συνταξιούχοι βρεθούν μπροστά στην Σταύρωση; Χρειάζεται ασφαλώς προσοχή στην ανάλυση της πρότασης Χατζηδάκη.
Δεχόμαστε ότι ο υπουργός Εργασίας, έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Δεχόμαστε ότι επί 15 μήνες πήρε μια σειρά από μέτρα για να λύσει το πρόβλημα. Έδιωξε συμβασιούχους γιατί του δημιουργούσαν πρόβλημα, τα έβαλε ουκ ολίγες φορές με τις «συντεχνίες» του ΕΦΚΑ, μιλώντας για «σαράβαλα», έφτιαξε «Πράσινο Κτίριο» με ιδιώτη επικεφαλής για συμμαζέψει τον τεράστιο όγκο με τις εκκρεμότητες, τοποθέτησε ιδιώτες δικηγόρους και λογιστές για να απονέμουν συντάξεις. Αποτέλεσμα; Όπως ο ίδιος δήλωσε στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, υπάρχουν ακόμα 75.000 εκκρεμείς αιτήσεις για απονομή κύριας σύνταξης, που είναι ληξιπρόθεσμες. Μα καλά, οι μη ληξιπρόθεσμες ξεχάστηκαν; Οι επικουρικές (ληξιπρόθεσμες και μη); Τα δεκάδες χιλιάδες εφάπαξ, τα μερίσματα, η παράλληλη ασφάλιση, οι διεθνείς συντάξεις; Αποτέλεσμα, πάνω από 400.000 εκκρεμότητες συνταξιοδοτικών υποθέσεων! Μιλάμε για τραγωδία…
Από το κακό στο χειρότερο.
Και όμως! Ο κ. Χατζηδάκης επιμένει. Επιβάλλει συντάξεις εμπιστοσύνης. Μα αλήθεια για ποια εμπιστοσύνη μιλάμε, όταν πρόκειται για την σχέση του πολίτη με το δημόσιο τομέα και ειδικά με τον ΕΦΚΑ; Εδώ αρχίζουν τα… ανέκδοτα!
Οι συνταξιούχοι κινδυνεύουν. Θα μπλέξουν πολύ άσχημα με αυτές τις ακροβασίες. Η απονομή των συντάξεων δεν είναι ανέκδοτο, είναι ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση. Απαιτεί έμπειρο προσωπικό και όχι «την σύμφωνη γνώμη» του συνταξιούχου. Αν είναι ποτέ δυνατόν.
Αλήθεια, αναλογίστηκε ποτέ ο κ. Χατζηδάκης και όλοι αυτοί οι σύμβουλοι που τον περιτριγυρίζουν, τι ακριβώς προτείνουν; Σκέφτηκε ποτέ τι θα συμβεί όταν θα αρχίσουν να εκδίδονται αποφάσεις που μετά από λίγους μήνες ή μετά από λίγα χρόνια θα διαπιστωθεί ότι είναι λάθος; Πού θα αναζητηθούν τα ποσά που θα έχουν καταβληθεί; Στους συνταξιούχους πάλι; Τι θα τους πουν τότε; Να τα φέρουν πίσω τα χρήματα; Δηλαδή τότε θα μοιράζει ο ΕΦΚΑ και το υπουργείο Εργασίας, ραβασάκια μαζί με… εγκεφαλικά στους δύσμοιρους συνταξιούχους; Οι οποίοι φυσικά τότε, θα αναγκαστούν πάλι να προσφύγουν στην Δικαιοσύνη, για να μην χάσουν την περιουσία τους, το κεραμίδι που βάζουν το κεφάλι τους. Πάλι η ίδια μανιέρα…
Πρόκειται για μία πολύ επικίνδυνη πρωτοβουλία, που καλό θα ήταν έστω και την ύστατη ώρα οι εμπνευστές της να την ξανασκεφτούν πολύ καλά. Δεν είναι τα πάντα στην δημόσια ζωή του τόπου, επικοινωνία δίχως ουσία. Ας μην βάλουν το τελευταίο καρφί στον Σταυρό που κουβαλάνε εδώ και χρόνια οι συνταξιούχοι. Ας τους βοηθήσουν να κατέβουν από τον Γολγοθά τους. Ας πάψουν να τους Σταυρώνουν συνεχώς. Οι απόμαχοι της ζωής, αξίζουν τον σεβασμό της Πολιτείας, δεν αξίζουν να τους κοροϊδεύουν.
