Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Μπορεί η κυβέρνηση να αποφεύγει το μέτρο του μειωμένου ΦΠΑ σε βασικά αγαθά και να επιμένει στην πολιτική των στοχευμένων – αναγκαίων παρεμβάσεων με στόχο τη στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών κατά της ακρίβειας, όμως το «ψαλίδισμα» του φόρου καθίσταται πλέον επιβεβλημένο. Οι ανατιμήσεις λαμβάνουν τεράστιες διαστάσεις και αυτές που έπονται αναμένονται όχι μόνο ισχυρότερες, αλλά και μακράς διάρκειας, με αποτέλεσμα τα στοχευμένα μέτρα να φαντάζουν… μέτρα-ασπιρίνες για τους αδύναμους οικονομικά πολίτες αυτής της χώρας.
Πέραν των άλλων, η τυχόν μείωση του ΦΠΑ σε ορισμένα από τα βασικότερα καταναλωτικά αγαθά θα μετριάσει έστω και μερικώς τις ανατιμήσεις, επηρεάζοντας ανάλογα την εξέλιξη του πληθωρισμού.
Βέβαια, το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα: Η αγορά θα θελήσει να εφαρμόσει τον μειωμένο ΦΠΑ, διότι μέσα στο χάος των χιλιάδων κωδικών που διακινεί το εμπόριο σε προϊόντα τύπου ψωμί, γάλα, αλεύρι, ζάχαρη κ.ά., πολλά μπορούν να συμβούν.
Μόνο με έναν καλά οργανωμένο και αποτελεσματικό στη δράση του μηχανισμό θα μπορούσε η κυβέρνηση να διασφαλίσει την ορθή εφαρμογή ενός οριζόντιου μέτρου, όπως αυτού του μειωμένου ΦΠΑ. Υπάρχουν όμως ανάλογες δομές; Η εμπειρία κι η ιστορία λένε «όχι» και σε κάθε περίπτωση καλό είναι να μη στεκόμαστε σε μία δύο ηχηρές περιπτώσεις επιβολής αυστηρών προστίμων που «κλέβουν» τις εντυπώσεις, καθότι δυστυχώς δεν αποτυπώνουν την ουσία.
Ζητούμενο επίσης παραμένει, όπως -εξάλλου- έχουμε ήδη σχολιάσει από αυτή τη στήλη, η παρεμβατική δράση ενός ισχυρού καταναλωτικού κινήματος, που θα λειτουργούσε συμπληρωματικά στον ελεγκτικό κρατικό μηχανισμό.
Κατά συνέπεια… ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση «φοβάται» τα οριζόντια μέτρα; Το ότι δεν είναι δίκαια (τα απολαμβάνουν κι όσοι δεν τα έχουν ανάγκη) όπως η ίδια ισχυρίζεται ή το ότι θα παραμείνουν ανεφάρμοστα; Προφανώς το δεύτερο…
