Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Την εποχή της γενοκτονίας των Τούτσι από τους Χούτου ο Ανάν ήταν δεύτερος στην ιεραρχία του ΟΗΕ. Αρνήθηκε να στείλει 5.000 κυανόκρανους για να σταματήσει το μακελειό 800.000 αμάχων. Στη συνέχεια εξέφρασε τη λύπη του.
Με χαρά αποδέχτηκε να γίνει γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Τι έκανε με το Σουδάν και το Νταρφούρ; Εξοργίστηκε. Και δεν είπε λέξη όταν ο Πούτιν βάλθηκε να εξοντώσει έναν στους πέντε Τσετσένους. Δεν ήταν ο μόνος, μα αν του ΟΗΕ η παρέα δεν κάνει τίποτα, πέρα από το να ανησυχεί, δεν περνάμε ωραία. Ναι, ξέρω, κυρώσεις επιβάλλονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας, μόνο που δικαίωμα βέτο έχουν τα πέντε μόνιμα μέλη και τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις γράφονται στο νερό.
Φανερό ότι όσο περισσότερο αποτυγχάνει ο ΟΗΕ να προστατεύσει τους αμάχους, τόσο περισσότερο εκτείνεται η γκρίζα ζώνη όπου οι άμαχοι παραδίδονται στην αγριότητα. Στο Τιγκράι έχουν διαπραχθεί «εγκλήματα πολέμου», καταγγέλλουν η Διεθνής Αμνηστία και το HRW στην έκθεση με τίτλο: «Θα σας εξαφανίσουμε απ’ αυτή τη γη». Η εξαφάνιση ή η τρομοκράτηση είναι η βασική αρχή και σ’ άλλη γη. Ό,τι αποκαλείται «δίκαιο του πολέμου» χαίνουσα πληγή. Στη Μαριούπολη, την Μποροντιάνκα, την Μπούτσα και πιο παλιά από την Γκερνίκα ως τη Φαλούτζα.
Οι υπεύθυνοι λογοδοτούν έπειτα από χρόνια -όπως στη Ρουάντα, που έκλεισε το 2016 με τη «δικαιοσύνη του νικητή»- ή ποτέ. Είναι τα συμφέροντα και οι συσχετισμοί ισχύος, ανόητη!
«Είδατε τι συνέβη στην Μπούτσα. Είναι (σ.σ.: ο Πούτιν) εγκληματίας πολέμου» έκρινε ο Αμερικανός πρόεδρος και εξέφρασε την επιθυμία να διεξαχθεί μία «πραγματική δίκη». Να γίνει, μα Ρωσία, Ουκρανία και ΗΠΑ δεν είναι μέλη του ΔΠΔ. Το νομικό σκέλος, υποθέτω, μπορεί να ξεπεραστεί, αλλά το πολιτικό και ηθικό πώς θα σβηστεί;
