Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Με τις κρίσεις να διαδέχονται η μια την άλλη, ο κύκλος των επιδομάτων δεν λέει να κλείσει. Μετά τις έκτακτες ενισχύσεις των 42 δισ. ευρώ της πανδημίας, άνοιξε ο χορός των επιδομάτων κατά της ακρίβειας και… ποιος ξέρει τι θα επακολουθήσει. Η ρωσο-ουκρανική πολεμική κρίση, που μετατράπηκε σε οικονομική, ενεργειακή και πλέον και σε συναλλαγματική, διαμορφώνει ένα κυριολεκτικά άγνωστο τοπίο για όλες τις οικονομίες του κόσμου.
Οι κοινωνίες με τους πολίτες τους πορεύονται χωρίς πυξίδα για το αύριο. Πλέον, μαθαίνουν να ζουν βάσει επιδομάτων. Να εξαρτούν το εισόδημά τους από έκτακτες ενισχύσεις, να ζουν για την ημέρα, για την εβδομάδα, για τον μήνα, για όσο διαρκεί το επίδομα που δικαιούνται ή που διεκδικούν. Μαθαίνουν πλέον να πράττουν βάσει των όσων τους υπαγορεύονται απ’ όσους μοιράζουν τις έκτακτες ενισχύσεις.
Μαθαίνουν να εξαρτώνται από την επιδοματική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και αναμένουν την επόμενη μοιρασιά, ελπίζοντας για την επόμενη νέα τάξη πραγμάτων. Μικροί και μεγάλοι, γονείς και παιδιά, αρχίζουν… συν τω χρόνω να παραιτούνται της διεκδίκησης, της δημιουργικότητας, της ζωντάνιας, των ονείρων τους, του οράματος για τις ζωές τους…
Όταν απουσιάζει το όραμα οι επιπτώσεις είναι οριζόντιες και διαρκείς. Όταν απουσιάζει το όραμα τα πάντα γίνονται δύσκολα και απρόβλεπτα. Και αυτό γιατί κανείς δεν… προέβλεψε ότι θα ξέσπαγε ένας νέος πόλεμος.
Γιατί η άμυνα στον επιτιθέμενο έχει αρχή, αλλά όχι μέση και τέλος. Ποιος άραγε γνωρίζει πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος και με ποιες συνέπειες; Κανείς. Καμία ανησυχία… υπάρχουν επιδόματα για να μεγαλώσουν γενιές και γενιές!
