Skip to main content

Το τέλος της Μεγάλης Παραίτησης; Όχι τόσο εύκολα

Της Νατάσας Στασινού
[email protected] 

Ένα «τσουνάμι» παραιτήσεων σάρωσε επιχειρήσεις κάθε τομέα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Εκατομμύρια εργαζόμενοι ανά τον κόσμο αναθεώρησαν προτεραιότητες και «θέλω» και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους προς αναζήτηση μίας θέσης με καλύτερη αμοιβή και συνθήκες, άλλαξαν τελείως καριέρα ή και αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα.

Κάποιοι πίστευαν ότι η τάση αυτή θα αρχίσει να φθίνει όσο θα φθίνει και η ορμή της πανδημίας ή όσο τέλος πάντων οι οικονομίες και οι κοινωνίες θα διεκδικούν την επιστροφή τους σε μία νέα κανονικότητα. Διαψεύδονται. Φροντίζει να τους διαψεύσει η Gen Z και η γενιά των Millennials – που παρά τις όποιες διαφορές τους μοιράζονται μία κοινή πεποίθηση: Η δουλειά δεν αξίζει όταν γίνεται “δουλεία”.

Δεν είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να κουράζονται ή διεκδικούν το εύκολο κέρδος χωρίς κόπο. Θέλουν όμως να αισθάνονται ότι αυτό που κάνουν έχει κάποιο νόημα, τους γεμίζει ή προσφέρει μία σημαντική υπηρεσία σε άλλους ανθρώπους. Διεδικούν επιπλέον τον σεβασμό και την αναγνώριση στον χώρο της εργασίας τους. Αν αυτές οι συνθήκες δεν υπάρχουν, δεν διστάζουν να τις αναζητήσουν αλλού. Δεν είναι πιο φυγόπονοι, ούτε πιστεύουν ότι θα τους ζήσουν οι γονείς τους. Είναι πιο τολμηροί, δεν αντιμετωπίζουν φοβικά την αλλαγή. Σε αυτό βοήθησε και οι καταστάσεις που έζησαν κατά την πανδημία. 

Σε έρευνα της Microsoft to 52% των συμμετεχόντων, που ανήκουν στις ομάδες της GenZ και των Millenials, δήλωσαν ότι είναι πιθανό να σκεφτούν την αλλαγή εργοδότη μέσα στο έτος. Το ποσοστό είναι κατά 3 μονάδες υψηλότερο σε σχέση με πέρυσι, όταν το κίνημα της Μεγάλης Παραίτησης ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Αντιθέτως μόνο το 35% της Gen X (42 έως 55 ετών) και των Boomers (56 έως 75 ετών) 

Να σημειωθεί ότι στην Gen Z περιλαμβάνονται οι ηλικίες 18 έως 26 ετών και στους Milennials εκείνοι της ηλικίας 27 έως 41 ετών. 

Δεν είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να κουράζονται ή διεκδικούν το εύκολο κέρδος χωρίς κόπο. Θέλουν όμως να αισθάνονται ότι αυτό που κάνουν έχει κάποιο νόημα, τους γεμίζει ή προσφέρει μία σημαντική υπηρεσία σε άλλους ανθρώπους. Διεδικούν επιπλέον τον σεβασμό και την αναγνώριση στον χώρο της εργασίας τους. Αν αυτές οι συνθήκες δεν υπάρχουν, δεν διστάζουν να τις αναζητήσουν αλλού. Δεν είναι πιο φυγόπονοι, ούτε πιστεύουν ότι θα τους ζήσουν οι γονείς τους. Είναι πιο τολμηροί, δεν αντιμετωπίζουν φοβικά την αλλαγή. Σε αυτό βοήθησε και οι καταστάσεις που έζησαν κατά την πανδημία.

H Covid άλλαξε και με αυτόν τον τρόπο τη ζωή μας. Και όπως συμβαίνει και με άλλες ανατροπές της πανδημίας, η Μεγάλη Παραίτηση ήρθε για να μείνει.