Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο μήνας είχε εννιά, αλλά δεν είχε ανεμελιά. Σίγουρα, δεν θα έχει και τις επόμενες ημέρες. Όποιος έχει πάρει λογαριασμούς ρεύματος και αερίου έχει καταλάβει γιατί, ενώ τα αποτελέσματα από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν έχουν ακόμη στο φακελάκι ενσωματωθεί.
Ο μήνας είχε εννιά, αλλά ο χρόνος δεν είναι γιατρειά, όταν ζούμε για να πηγαινοερχόμαστε στη δουλειά, να πληρώνουμε λογαριασμούς και τους γιατρούς και να κυκλοφορούμε στο σπίτι σαν τον Αστραπόγιαννο ή τον βοσκό στα «Κορίτσια στον ήλιο». «Στάσου, μύγδαλα!» Μα, δεν προχωρώ με τέτοια ακρίβεια. Και τα μύγδαλα θα πάρω, για να ζεσταθώ, και τον θερμοσίφωνα θα κλείσω και τα πόδια θα εξασκήσω.
Έρχεται και χιονιάς και η Πολιτική Προστασία μού συστήνει να έχω γεμάτο ρεζερβουάρ. Au revoir. Μπονζούρ και μπονσουάρ, έτη πολλά και ό,τι επιθυμείτε.
Τι να επιθυμούμε; Μία εύλογη μείωση του ΦΠΑ ή/και του ειδικού φόρου στα καύσιμα. Πώς επιχειρούν να μας πείσουν ότι η περικοπή δεν είναι εφικτή; Θα γκρεμιστούν τα φορολογικά έσοδα. Ένας άλλος υπουργός το 1893 έκανε τα πικρά γλυκά, όταν έρχονταν κρύα.
«Ναι μεν είναι βαρείς οι φόροι, “αλλ’ ο ελληνικός λαός αντέχει διότι είναι λιτός και ουχί σπάταλος” και ακολουθεί το εγκώμιον της λιτότητος του λαού το οποίον […] δεν θα ειπή τίποτε άλλο ει μη της αθλιότητος, της πενιχρότητος αυτού […]
Και επειδή ο λαός, παρ’ όλην την μέχρι τούδε λιτότητά του ουδέποτε κατώρθωσε να δώση τους τόκους των εξωτερικών δανείων […] έπεται ότι διά να τους πληρώνη εις το μέλλον, ως μας υπόσχεται ο κ. Ράλλης, […] πρέπει να καταντήση εις την βρουβοφαγίαν». Μπορεί στην εποχή του αρθρογράφου της «Παλιγγενεσίας». Στις μέρες μας τα χόρτα δεν είναι για χόρταση.
