Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η σειρήνα της αβεβαιότητας βογκά. Του κόσμου τα παράλογα φαίνονται λογικά και η κατάδυση είναι το σενάριο που νικά. Δεκατέσσερις ημέρες έχουν περάσει από την εισβολή στην Ουκρανία και δεν υπάρχουν σημάδια για τον τερματισμό της αιματοχυσίας. «Είναι σαφές ότι ο πόλεμος που έχουν δεν είναι ο πόλεμος που περίμεναν», χτυπά στο Sky News ο ειδικός στις συγκρούσεις από το King’s College, δρ Κρις Τακ. Αναλύει τρεις επιλογές, αλλά ποντάρει τα ρέστα του στη δεύτερη.
«Ο Πούτιν ακολουθεί αυτήν τη στιγμή μια στρατηγική παράτασης περικυκλώνοντας περισσότερες πόλεις, όπως στον Αμερικανικό Εμφύλιο, σχέδιο που παρομοιάστηκε με ένα ανακόντα που πνίγει το θύμα του». Είναι απελπισμένοι, η εισβολή είναι «εκτός χρονοδιαγράμματος», θεωρεί και ο Βρετανός υπ. Άμυνας, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα ο Νομπελίστας (Οικονομίας) Πολ Κρούγκμαν αποκάλεσε τη Ρωσία «υπερδύναμη Ποτέμκιν» -από τον κόμη και τα παροιμιώδη χωριά κι όχι από το θωρηκτό όπως υπέθεσαν κάποιοι- εννοώντας ότι ο πόλεμος έδειξε τις αδυναμίες της, που έμεναν κρυμμένες πίσω από την πρόσοψη της ισχύος.
Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος; Αν κρίνουμε από τους προηγούμενους των τελευταίων 76 χρόνων, σύμφωνα με το Center for Strategic & International Studies, το 26% τελειώνουν σε λιγότερο από 30 ημέρες και ένα άλλο 25% σε λιγότερο από έναν χρόνο. Ένας πληθωρισμός εκτιμήσεων. Το πρόβλημα είναι ότι ο πληθωρισμός συνοδεύεται από υποτίμηση. Υποτιμούν την πολυπλοκότητα του κόσμου και υπερτιμούν τη δική τους μαντική για την πουτινική στρατηγική.
Πώς θα τελειώσει, λοιπόν, η παράνοια; Στρατιώτης δεν είμαι, μα φοβάμαι ότι «όταν αρχίσει ο πόλεμος, γίνεσαι αιχμάλωτός του». Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει, ξέρω ότι οι διεθνείς εγγυήσεις, όπως η συμφωνία της Βουδαπέστης του 1994, αποδείχθηκαν, γι’ άλλη μία φορά, αναποτελεσματικές.
