Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Kαπράνου
Δημοσιογράφου, διευθυντή του περιοδικού Shipping International
Ήταν μια περίεργη εποχή. Εμείς οι «ναυτιλιακοί» δημοσιογράφοι είχαμε περάσει στο προσκήνιο, καθώς οι ακτοπλοϊκές επιχειρήσεις μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον, με την εισαγωγή των μετοχών τους στο Ελληνικό Χρηματιστήριο. Δύο δαιμόνιοι επιχειρηματίες, ο Περικλής Παναγόπουλος και ο Παντελής Σφηνιάς, «έσερναν τον χορό» και οι άλλοι, αναγκαστικά, ακολουθούσαν. «Του σαλονιού» ο ένας, μεγαλωμένος «στα πούπουλα» πλάι στον Ευγενίδη και με εμπειρίες από τον αριστοκρατικό χώρο της ακριβής κρουαζιέρας, «του λιμανιού» ο άλλος, στη βιοπάλη από μικρός και «ψημένος» στην εταιρεία του Κώστα Ευθυμιάδη κι ύστερα στην εταιρεία «λαϊκής βάσης» του Ηρακλείου.
Θυμάμαι εκείνο το μεσημέρι που ο Παναγόπουλος μας κάλεσε στο γυάλινο κτήριο της Βούλας και μας ανακοίνωσε την έναρξη του ταξιδιού των «Επιχειρήσεων Αττικής». Μετά τη σεμνή τελετή, ο Νίκος Βερνίκος, μέτοχος της νέας εταιρείας, μου είπε: «Από σήμερα αλλάζει ριζικά η ελληνική ακτοπλοΐα». Και άλλαξε, είναι αλήθεια. Τα ταχύπλοα και πολυτελή σκάφη έστειλαν στο περιθώριο τις «σακολέβες» και το ταξίδι στα ελληνικά νησιά και την Αδριατική από δοκιμασία έγινε διασκέδαση. Αλλά στην Ελλάδα «κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες». Και μπορεί κάποιοι να «έβγαλαν χρήμα» από το παιχνίδι των ακτοπλοϊκών μετοχών (όποιος πρόλαβε τον Κύριον οίδε), αλλά η τραγωδία του «Εξπρές Σαμίνα» ήταν αρκετή να ρίξει το χρηματιστηριακό σκάφος της ακτοπλοΐας σε ξέρα! Και τώρα έχουμε -ακτοπλοϊκώς- πέσει «στο κουπί» και «σε ξένα χέρια», που λέει και το σίριαλ στη δημόσια τηλεόραση… Τα θυμήθηκα όλα αυτά, παρακολουθώντας τις τελευταίες προσπάθειες της ποντοπόρου, πλέον, ναυτιλίας μας να αντλήσει (και άντλησε με επιτυχία) κεφάλαια από την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά.
Τα θυμήθηκα επίσης επειδή πολλοί φίλοι, που πιστεύουν ακόμη ότι πρέπει να επενδύουν τις οικονομίες τους, με ρώτησαν αν «είναι ασφαλής η επένδυση στην ποντοπόρο ναυτιλία»… Με το χέρι στην καρδιά, θα έλεγα ότι η ελληνική και ελληνόκτητη ποντοπόρος ναυτιλία είναι ο τομέας ο οποίος πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη του ελληνικού επενδυτικού κοινού περισσότερο από κάθε άλλον τομέα της οικονομίας μας. Το δείχνει η «διαγωγή» της θαλασσινής μας «αυτοκρατορίας», καθώς ηγείται και προηγείται μεγάλων δυνάμεων της παγκόσμιας οικονομίας, καθώς τα σύγχρονα πλοία είναι ασφαλή και, κυρίως, επειδή κατά τη σκληρή περίοδο της πανδημίας, η ποντοπόρος ναυτιλία απέδειξε ότι είναι ο μοναδικός χώρος που άντεξε, που δεν σταμάτησε λεπτό, που -παρά τη σχετική αδράνεια των κυβερνήσεων- ξεπέρασε κάθε εμπόδιο και -μόνον αυτή- κράτησε ζωντανή και σε κίνηση την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα! Τους είπα ακόμη ότι ουδεμία σχέση έχει η ποντοπόρος ναυτιλία με εκείνη την εποχή που η ελληνική ακτοπλοΐα πίστεψε ότι θα γινόταν «βασιλιάς».
Η ποντοπόρος ναυτιλία είναι «per mare per terra» (ανά τη θάλασσα, ανά την ξηρά παντού). Πατάει σταθερά στη στεριά και πλέει ασφαλώς στη θάλασσα! Το ποντοπόρο εμπορικό πλοίο συνεχώς τελειοποιείται, είναι (και συνεχώς βελτιώνεται) φιλικό προς το περιβάλλον. Μην ξεχνάμε ότι το 90% του όγκου του παγκόσμιου εμπορίου μεταφέρεται με πλοία και ότι αν τα βαπόρια είχαν «κατεβάσει ρολά», όπως τα αεροπλάνα και οι σιδηρόδρομοι κατά την περίοδο που ο κορονοϊός σταμάτησε τα πάντα, η γη θα είχε παγώσει! Το είπαν οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια. «Μέγα το της θαλάσσης κράτος»!
