Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Σύμφωνοι, η μη-περιγραφή από τον Όμηρο δίνει τη δυνατότητα στη φαντασία να δημιουργήσει την εικόνα του ιδανικού, ή να εξιδανικεύσει την ασάφεια. Ο ποιητής στο μάρκετινγκ προ μάρκετινγκ είναι δυνατός. Μας λέει το πόσο ωραία είναι, όχι το γιατί είναι ωραία. Βάζει στο στόμα του Πριάμου τους ακόλουθους στίχους:
«Χαλάλι, τόσα δεινά για μια τέτοια γυναίκα… Με τις αθάνατες θεές φοβερά μοιάζει στην όψη». (Γ, 156 – 8 ) .
Αυτή είναι όλη η περιγραφή της Ελένης. Τέτοια γυναίκα… φοβερά μοιάζει με τις αθάνατες θεές. Η λέξη «αινώς» (υπερβολικά, φοβερά) μας δίνει την εικόνα του ωραίου και θα έλεγα μοιραίου. Η ομορφιά σκοτώνει. Τρώες και Αχαιούς με τις καλές κνημίδες, τους καλοαρματωμένους. Η ομορφιά σκοτώνει και οι μεγάλοι έρωτες έχουνε μέσα τους καταστροφή.
Στα έπη, την ιστορία και την πολιτική. Ο ένας από τους πρώην εταίρους σε δύο κυβερνήσεις το έμαθε καλά, με το κοινό παρελθόν δεν χαμογελά. Ο άλλος στη στροφή απαντά με οξεία κριτική. Βαθαίνει η ρωγμή.
Το ερώτημα που πλανάται, με βάση και την αδώνειο συλλογιστική: Θα γίνει πόλεμος για την «Ελένη», όσο αυτή δημοσκοπικά ανεβαίνει; Ένας μύθος και μία ιστορία, η χειρότερη φάση των γαλαζο-πράσινων σχέσεων εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία.
