Skip to main content

Περί κατώτατου μισθού το ανάγνωσμα…

Του Βασίλη Αγγελόπουλου

Ο Αη Βασίλης έφερε δώρα στους εργαζόμενους. Μόνο που τα άφησε στην… εξώπορτα και θα τα πάρουν μετά την 1η Μαΐου. Ο κατώτατος μισθός μοιάζει με τέτοιας μορφής «δώρο» για περίπου 500.000 χαμηλόμισθους. Όπως και να το δεις, από τα 663 ευρώ (μικτά), να βρεθείς στα… 703 ευρώ, δεν είναι δα και μικρό πράγμα.

Όμως, μήπως στην Ελλάδα (πάλι) πάμε λίγο ανάποδα; Μήπως κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος; Μήπως για μια… επίπλαστη παροδική ικανοποίηση των πολιτών, ενόψει και εκλογικών αναμετρήσεων, κινδυνεύουμε με άσχημα μπλεξίματα;

Εξηγούμαστε προς αποφυγήν τυχόν παρεξηγήσεων…

Όταν προ ετών η Τρόικα (ναι, αυτή η… κατάπτυστη), επέβαλλε τη διαδικασία που θα ισχύει για τον υπολογισμό του κατώτατου μισθού στην αγορά εργασίας, έφερε στο προσκήνιο τους ίδιους τους συμμετέχοντες σε αυτήν: Δηλαδή τους επιχειρηματίες – εργοδότες και τους εργαζόμενους, με τους εκπροσώπους τους. Μπορεί να τους απαγόρευσε να διαπραγματεύονται μεταξύ τους, καθώς διαπίστωσε ότι δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά,  αλλά τους διατήρησε στο προσκήνιο. Έτσι,  τους επέβαλλε να γνωμοδοτούν, δηλαδή να εκφράζουν γνώμη, επίσημα, για την πορεία της αγοράς, την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη. Και  μετά να προτείνουν στο Υπουργείο Εργασίας τον κατώτατο μισθό που επιθυμούν. Εδώ τι ακριβώς από όλα αυτά έγινε και δεν το καταλάβαμε;

Εδώ, απλώς ο πρωθυπουργός, με μια τηλεοπτική του συνέντευξη,  προανήγγειλε την αύξηση. Η οποία μάλιστα θα ισχύσει από την 1η Μαΐου. Προφανώς οι εργαζόμενοι χαίρονται γι’ αυτό. Αλλά οι επιχειρηματίες, οι οποίοι θα βάλουν και το χέρι στην τσέπη, ρωτήθηκαν; Γιατί ο κ. Μητσοτάκης προέβη σε αυτές τις φιλολαϊκές εξαγγελίες, αλλά τα χρήματα θα τα πληρώσει  κάποιος άλλος…

Πριν πουν ότι είμαστε «εργοδοτικοί» κονδυλοφόροι, θα σπεύσουμε να επισημάνουμε ότι, στο ενδεχόμενο, που δεν προκύπτει από τους όρους ανάπτυξης της χώρας, αλλά και των επιχειρήσεων, μια δεύτερη αύξηση του κατώτατου μισθού σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, τότε η αύξηση της ανεργίας είναι «επί θύραις». Κάτι τέτοιο το θέλουμε ως κοινωνία; Νομίζω πως όλοι θα απαντήσουν αρνητικά…