Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Όσο μεγάλωνε η διαδικτυακή πλατφόρμα, άρχιζε να περιπλέκεται το πράγμα. Τον Σεπτέμβριο του 2011, μάλιστα, o ιδρυτής του WikiLeaks παραδέχτηκε ότι δεν ελέγχει πια τις αποκαλύψεις που βρίσκονται στο Διαδίκτυο, ενώ δεν διέφυγε της προσοχής ότι είχε άλλη μεταχείριση η Ρωσία και διαρροή καμία. Αυτό σε συνδυασμό με τη Χίλαρι, που του χρέωσε την εκλογική της αποτυχία το 2016, και την αμηχανία της παραδοσιακής δημοσιογραφίας δημιούργησε αμφιβολίες για την ιδιόρρυθμη φυσιογνωμία.
Ο Γερμανικός Σύνδεσμος Δημοσιογράφων (DJV), πάντως, είναι βέβαιος ότι η δίωξη του Ασάνζ είναι πολιτική, ενώ μετά την ανατροπή της περασμένης Παρασκευής στη Βρετανία αναφέρθηκε σε «ντροπή για την ελευθεροτυπία». «Πώς τολμάει ο Μπάιντεν να κάνει διαλέξεις στη σύνοδό του για τη δημοκρατία […] όταν αρνείται να δώσει χάρη στον ιδρυτή του WikiLeaks… Δολοφονεί την ελευθεροτυπία εν ονόματι της εθνικής ασφάλειας», άστραψε και βρόντηξε, μέσω Twitter, ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ και η μαρτυρία του έχει άλλη αξία.
Ο πρώην στρατηγικός αναλυτής της Rand Corporation στα 90 του εξακολουθεί να είναι ο ίδιος θαρραλέος άνθρωπος που πριν από 50 χρόνια επέλεξε να διακινδυνεύσει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή, για να δώσει στη δημοσιότητα περί τις 7.000 απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν τις λανθασμένες αποφάσεις και τα ψέματα πολλών αμερικανικών κυβερνήσεων σχετικά με το Βιετνάμ.
Τα «Pentagon Papers» έκαναν μπαμ. Μπορεί σήμερα ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ να είναι ένα εμβληματικό πρόσωπο της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας, αλλά είχε κατηγορηθεί και για κατασκοπεία. Η ποινή που προβλεπόταν ήταν 115 χρόνια για τον «πιο επικίνδυνο άνθρωπο στην Αμερική» κατά Κίσινγκερ.
Με τον ίδιο νόμο κυνηγούν τον Ασάνζ, νόμο του 1917. Ο Έλσμπεργκ στάθηκε, βέβαια, τυχερός και απαλλάχθηκε των κατηγοριών, λόγω σοβαρών παραβάσεων -απρόσεκτοι οι «υδραυλικοί» της κυβέρνησης Νίξον- στη συγκέντρωση των στοιχείων του κατηγορητηρίου.
Ξέρετε ποιο είναι το ενδιαφέρον του σεμιναρίου; Τον Έλσμπεργκ χρησιμοποιούν κάμποσοι, ακόμη και εκπρόσωποι του Τύπου, για να ρίξουν τον Ασάνζ σε βαθιά νύχτα. «Άλλο τα καλά Pentagon Papers κι άλλο τα κακά WikiLeaks». Το σενάριο προκαλεί. Η αλήθεια κόβει σαν γυαλί: Τιμωρείται η διαρροή, αλλά για τα απανωτά ψεύδη και τα βρόμικα μυστικά στους πολέμους κανείς δεν λογοδοτεί.
