Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Οι νεκροί από την πανδημία ήταν 360 το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2020. Έναν χρόνο μετά, το αντίστοιχο δίμηνο οι νεκροί ήταν 2.247, παρά το γεγονός ότι εμβόλια υπάρχουν εδώ και δέκα μήνες και το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων είναι 61,5%.
Σύμφωνοι, ο μαζικός εμβολιασμός είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για να περιοριστεί η εξάπλωση του κορονοϊού, η οποία είναι δεδομένο ότι αυξάνεται με την πρώτη σταγόνα της βροχής, που σκοτώνει το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι προηγουμένως λειτούργησε τόσο παραμυθητικά, που μας βούλιαξε στη χαύνωση.
Ο εμβολιασμός λύνει ένα (μεγάλο) μέρος του προβλήματος. Μας το είπε προ ημερών και ο ΠΟΥ.
Συγκεκριμένα, η Μάργκαρετ Χάρις, εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ανέφερε ότι «χρειαζόμαστε και άλλα μέτρα για να ξεπεράσουμε την πανδημία και το πρόβλημα είναι ότι εστιάζουμε μόνο σε ένα, αλλά το εμβόλιο δεν θα μας βγάλει από αυτή την περιπέτεια. Πρέπει να αποφεύγεται ο συνωστισμός και να γίνεται χρήση μάσκας, ειδικά στους κλειστούς χώρους».
Αν και το εμβόλιο παρέχει προστασία από τη μόλυνση, με τον καιρό φθίνει η ανοσία και η τρίτη δόση αποκτά άλλη αξία.
(Αλήθεια, γίνονται έρευνες για να διαπιστωθεί το ποσοστό της ανοσίας στην κοινότητα;)
Έτσι, έχουμε τρεις κατηγορίες: τους εμβολιασμένους (61,5% του γενικού πληθυσμού), τους ανεμβολίαστους (38,5%) και τους τριτοδοσίτες, ένα 25% από όσους έχουν προτεραιοποιηθεί για την αναμνηστική δόση και την έχουν κάνει.
Αν στους γενικώς απρόθυμους, που από το Σάββατο δεν θα πηγαίνουν πουθενά χωρίς rapid test -αν το μέτρο δεν λειτουργήσει, λόγω ελλιπών ελέγχων, μπούμερανγκ θα γυρίσει-, προσθέσουμε και τους ανεμβολίαστους-εμβολιασμένους, όπως αποκάλεσε όσους δεν συνωστίζονται για την αναμνηστική δόση ο πρώην υπουργός Νίκος Φίλης, έχω την αίσθηση ότι με τον ιό δεν θα γίνουμε φίλοι. Ούτε στο τελευταίο μίλι, ούτε και στα άλλα μίλια. Τα τελευταία.
