Ηττηθήκαμε από τις «νίκες» και τις θωρακίσεις από νάιλον. Δεν συνωστίζονται αρκετοί από όσους βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό, στα τμήματα επειγόντων περιστατικών των νοσοκομείων, που τελικά αναγκάζονται να κάνουν και πρωτοβάθμια σε βάρος της δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας φροντίδας;
Ανοίγουμε κλίνες νοσηλείας στα νοσοκομεία, όταν αυξάνεται το επιδημιολογικό φορτίο, αλλά υπάρχουν οι αντίστοιχοι ειδικοί γιατροί πνευμονολόγοι ή εντατικολόγοι για επαρκή νοσηλεία;
Οι θωρακίσεις είναι ωραίες όταν αντέχουν στο συναπάντημά τους με την πραγματικότητα. Ελπίζουμε, για το καλό όλων μας, να οπλιστεί/προετοιμαστεί/οργανωθεί το σύστημα υγείας, γιατί σίγουρα δεν είμαστε «στο τελευταίο μίλι» της πανδημίας, όπως πολλοί βιάστηκαν να μας πουν. Εκτός, αν εννοούσαν το πράσινο μίλι. The Green Mile. Αυτό με τον πολιτογραφημένο Ελληνα, Τομ Χανκς. Στην ταινία -όπως και στο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ- το πράσινο μίλι ξέρετε που οδηγεί…
Κ.Τ.
