Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν περνούν τον χρόνο τους μισώντας και αγαπώντας ο ένας τον άλλο. Τσακώνονται και συζητούν ατέρμονα, χωρίς όμως να μπορούν να χωριστούν. Στον «Γκοντό».
Περιμένοντας το νέο κύμα της πανδημίας, αυτά συμβαίνουν και εδώ. Μέσα σε λίγους μήνες μάς τελείωσαν οι «ήρωες», οι «παλιές αγάπες», τα «τελευταία μίλια», τα θαύματα τα χίλια. Εμβολιασμένοι και μη, περνούν τον χρόνο τους αγαπομισώντας.
Ο Άδωνις κουράστηκε με την αναμονή και κυρίως με των ανεμβολίαστων την επιμονή. «Δεν θέλεις, κύριε, να εμβολιαστείς; Μη σώσεις! Τέρμα! Πάμε παρακάτω, η ζωή συνεχίζεται. Όποιος εμβολιαστεί! Τέρμα! Δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο! Κουράστηκα! Δεν υπάρχει να κάνει το κράτος κάτι παραπάνω σε αυτό το θέμα. Τα έχει κάνει όλα!» .
Ο υπουργός κουράστηκε και ο «καλός στρατιώτης Σωτήρης» ξαναφάνηκε. Δεν ξέρω αν τα στοιχεία που παρέθεσε, οι καμπύλες και τα γραφήματα, έπιασαν τόπο. Εκεί όπου έπρεπε. Αμφιβάλλω. Αν θεωρείς ότι ο ιός είναι του Γκέιτς και του Σόρος συνωμοσία και τα εμβόλια όπλα να μας ελέγξουν το μυαλό και το DNA το καλό, δεν αγοράζεις το μαθηματικό μοντέλο Monte Carlo. Εδώ που τα λέμε, ακόμη και πλήρως εμβολιασμένοι με την ακρίβεια των προβλέψεών του -από την έναρξη του εμβολιαστικού προγράμματος η Ελλάδα απέφυγε 8.413 θανάτους και 5.561 νοσηλείες σε ΜΕΘ- δεν προχώρησαν ζάλο. Όπως παλαιότερα (26/5/2020), με το «αν δεν παίρναμε μέτρα, θα είχαμε 13.685 νεκρούς».
Οι πολλοί δεν περίμεναν τον καθηγητή για να μάθουν ότι η κατάσταση με την πανδημία ξεφεύγει πάλι και ότι ο χειμώνας θα είναι ζάλη. Οι πολλοί δεν περίμεναν τον ύμνο των εμβολίων, που σώζουν από νοσηλεία και αποδημία.
Κάτι είχαν καταλάβει και σύρθηκαν και μια, και δυο, και τρεις στα εμβολιαστικά κέντρα. Η επιστροφή του καθηγητή για τους άλλους δεν είχε τίποτα να πει. Αντιθέτως, η απουσία του τόσο καιρό έλεγε πολλά, ενώ η λιτανεία του φόβου δεν απέδωσε τόσο τελικά
