Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Kίτρινη κάρτα» έδειξε στην Τουρκία η Κομισιόν στην ετήσια έκθεσή της για την πρόοδο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων -των ποιων; Η ενταξιακή επιλογή δεν είναι πραγματική ούτε από της Άγκυρας ούτε από των Βρυξελλών το πυργί- διαπιστώνοντας αθετήσεις, εκφράζοντας αμφιβολίες για θεσμούς και δεσμούς, και καλώντας σε σεβασμό του διεθνούς δικαίου κ.λπ.
Είχε προηγηθεί το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. με την έκφραση «ισχυρής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και την Κύπρο» και η δήλωση του ύπατου εκπροσώπου της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, για «απαράδεκτες» παρενοχλήσεις πλοίων στις ΑΟΖ κρατών-μελών και ετοιμασία «εγγράφου επιλογών», ως απάντηση στη μη αντιστροφή ενεργειών της Άγκυρας στα Βαρώσια.
Ακόμη δουλεύονται αυτές οι επιλογές; Δεν υπάρχουν ήδη στο τραπέζι από το 2019, αλλά ο μήνας για την Τουρκία έχει εννιά; «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Τουρκία να δείξει αυτοσυγκράτηση, να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απόσχει από τέτοιες ενέργειες. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υποστηρίζει την πρόταση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Υπηρεσία Εξωτερικών Δράσεων να υποβάλουν άμεσα προτάσεις για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων και στοχευμένων μέτρων. Η Ε.Ε. θα συνεχίσει να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις και είναι έτοιμη να απαντήσει καταλλήλως και με πλήρη αλληλεγγύη προς την Κύπρο». (παρ. 19, συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 20ής/6/2019)
Φταίει η Τουρκία ή το γεγονός ότι όταν η Ευρώπη ανοίγει το στόμα της, είναι για να χασμουρηθεί; Η μιτερανική ρήση έχει, τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση, επιβεβαιωθεί. Δύο και πλέον χρόνια, τα μόνα μέτρα που έλαβε η Ε.Ε. για τα νταηλίκια και τα μασκαραλίκια στην ανατολική Μεσόγειο ήταν στοχευμένα κατά προσώπων, γι’ αυτό και η Τουρκία γράφει τις προειδοποιήσεις στο νερό. Όταν εφαρμόστηκαν οι «ποινές», ήταν τόσο ήπιες, που δεν τις θυμάται κανείς.
Ακόμη και η προσποίηση αυστηρότητας θέλει μια μαστοριά. Διαφορετικά, είναι σαν να κοροϊδευόμαστε σε τούτη την κολεγιά. «Μέχρι την επόμενη συνάντηση τον Νοέμβριο, οι υπουργοί Εξωτερικών θα πρέπει να έχουν μπροστά τους συγκεκριμένες επιλογές». Τις έχουν ήδη, ας αφήσουν το παιχνίδι pretend and extend.
