Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δεν είναι ένα αφηρημένο γλυπτό και δεν είμαστε στο 1966, τότε που δεν πολυενθουσίασε το έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου, έξω από τη ΔΕΘ, ίσως γιατί «δεν παριστάνει κάτι που μπορούμε να το αναγνωρίσουμε και έτσι να ικανοποιηθούμε πως το καταλαβαίνουμε».
Καταλαβαίνουμε ότι όταν η τέχνη εισέρχεται στην καθημερινή ζωή και διεκδικεί ένα κομμάτι από τον κοινό χώρο υπάρχει συχνά μία αντίθεση δημόσιου αισθήματος και καλλιτεχνικών προθέσεων. Η προτομή της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην πλατεία Μαβίλη, παλιά γειτονιά της ηθοποιού, αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση, με τη σιδερώστρα – αποκαθήλωση, όπως και το αστραφτερό άγαλμα της Μαρίας Κάλλας στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που έγινε αντικείμενο χλεύης. Όχι μόνο στο φασαριόζικο διαδικτυακό χωριό.
Καταλαβαίνουμε ότι είναι δικαίωμα του καλλιτέχνη να μεταφράζει τον κόσμο με τη δική του οπτική. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Όταν το έργο παρουσιάζεται σε έναν χώρο τέχνης, στον προστατευμένο χώρο του, δηλαδή, ακόμη και ερασιτέχνες τεχνοκριτικοί, όλοι εμείς οι μη ειδικοί, εμφανίζονται πιο ανεκτικοί. Στον δημόσιο χώρο, όμως, τι είναι ωραίο και το πώς λειτουργεί, είναι διαφορετική υπόθεση. Το περιβάλλον είναι η ψυχή των πραγμάτων. Ο ελληνικός σύλλογος «Μαρία Κάλλας» πήρε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία και τοποθέτηση του γλυπτού. Και τι μ’ αυτό; Ο δημόσιος χώρος παλεύει με το «τζάμπα ξίδι, γλυκό σαν μέλι»;
«Θελήσαμε αυτό το άγαλμα να αποδίδει τη μεγαλειότητα και την ελληνικότητα της Κάλλας. Η γλύπτρια αποφάσισε αυτό που δείχνει τη μεγαλοπρέπειά της. Έχει γίνει μια πολύ σοβαρή μελέτη. Αν δεν ήταν τόσο σοβαρό και σωστό, το αρχαιολογικό συμβούλιο δεν θα το ενέκρινε και δεν θα έδινε αυτή την τιμητική θέση στην αθάνατη ντίβα… Το υλικό δεν είναι χρυσό, αλλά πολύ καλά γυαλισμένος ορείχαλκος. Μέσα σε έξι μήνες θα πάρει το σωστό του χρώμα. Εμείς αποφασίσαμε αυτή τη λάμψη, όπως λαμπερή ήταν και η Κάλλας», δήλωσε στην ΕΡΤ1 η πρόεδρος του Συλλόγου.
Εσείς αποφασίσατε το πλουμίδι, αλλά μην υψώνετε και το φρύδι. Εσείς αποφασίσατε, μα αμφιβάλλω ότι έτσι την divina τιμήσατε, ενώ πολλούς ψυχαγωγήσατε. Με τη βοήθεια του δήμου και των άλλων αρμοδίων.
