Από την έντυπη έκδοση
Η αριθμητική της πρώτης ψηφοφορίας, χθες, για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας είναι στο πλαίσιο του αναμενόμενου αποτελέσματος, αν και από διάφορες πλευρές ο υπολογισμός έδινε κατάτι μεγαλύτερο άθροισμα.
Οπως αποδείχθηκε σε αυτή την πρώτη ψηφοφορία, τα στρατόπεδα είναι σαφή και με περιχαρακωμένη διάταξη. Το τελικό αποτέλεσμα 160 «υπέρ» της υποψηφιότητας του κ. Σταύρου Δήμα, ως κοινού υποψηφίου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, έναντι των 135 «όχι» της συνασπισμένης αντιπολίτευσης, χωρίς να είναι καταστροφικό, πρέπει να ομολογηθεί ότι δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ότι η Βουλή, οι 300 εν προκειμένω, θα καταφέρει να εκλέξει τον διάδοχο του κ. Κάρολου Παπούλια, έστω και στην τρίτη ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου.
Εν αναμονή της δεύτερης ψηφοφορίας στις 23 Δεκεμβρίου η χώρα μοιάζει -σήμερα- να είναι πιο κοντά στη διενέργεια πρόωρων εκλογών, παρά σε μια λυσιτελή κατάληξη της διαδικασίας της προεδρικής εκλογής.
Το αποτέλεσμα που καταγράφηκε χθες απέχει πολύ από το να δημιουργεί την αίσθηση ότι υπάρχει μια δυναμική ικανή να οδηγήσει στην εκλογή του κ. Σταύρου Δήμα, ενός καθ ’όλα αξίου υποψηφίου, για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, που μπορεί να σαρκώσει έναν θεσμό υψηλού συμβολικού περιεχομένου.
Αυτόν του εκφραστή της εθνικής ενότητας.
Εάν και η δεύτερη ψηφοφορία επιβεβαιώσει το ήδη γνωστό από χθες το βράδυ αποτέλεσμα, με ελαφρές προσθήκες θετικών ψήφων, το παιχνίδι θα έχει οριστικά χαθεί και η χώρα θα εισέλθει σε ένα πεδίο αβεβαιότητας και έντονης πολιτικής ρευστότητας, μετεωριζόμενη στο κενό.
Πόσο μάλλον, που και ο εξωτερικός ορίζοντας δεν είναι απλώς θολός, αλλά σκοτεινός και με πραγματικές απειλές να συσσωρεύονται. Από χθες το μπαλάκι είναι στο γήπεδο της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν.
Κατ’ ουσίαν το μπαλάκι δεν έφυγε ποτέ από τα χέρια της και η κυβέρνηση φέρει τη βασική ευθύνη για την εξέλιξη των πραγμάτων, καθώς από την άνοιξη -μετά τις ευρωεκλογές- έμοιαζε να θέλει να είναι περισσότερο ένας «πιο υπεύθυνος ΣΥΡΙΖΑ» -και έτσι πολιτεύθηκε- παρά μια στιβαρή κυβερνητική μηχανή που επιλύει υπαρκτά προβλήματα, πείθοντας τους πολίτες για την αναγκαιότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών και των αποφάσεών της.
Με την απόφασή της να επισπεύσει τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας -πέρα και πάνω από την ακραία ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης- η κυβέρνηση επιτάχυνε την εκδήλωση ενός διαφαινόμενου αδιεξόδου, για το οποίο είχε προειδοποιηθεί κι ανέλαβε ένα ρίσκο, δίχως να έχει ικανές προϋποθέσεις για μια επιτυχή έκβαση.
Αυτήν, δηλαδή, της εξασφαλισμένης εκλογής Προέδρου, που κατά γενική παραδοχή θα γλιτώσει τη χώρα από αχρείαστες περιπέτειες και τους Ελληνες από πρόσθετες δοκιμασίες.
Είναι και πάλι ευθύνη της -και οφείλει- να αναλάβει συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες για την υπέρβαση του αδιεξόδου, πριν μεταβληθεί σε κρίση εθνικών διαστάσεων.
Στο τραπέζι έχουν τεθεί -και υπάρχουν- προτάσεις ικανές να οδηγήσουν σε λύσεις, θεσμικές και συμβατές με το πολιτικό κεκτημένο της χώρας.
Αίσθηση ευθύνης και πατριωτικού καθήκοντος χρειάζεται. Για άλλη μια φορά…
Δ. Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – [email protected]
