Από την έντυπη έκδοση
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Πάνω από 1.500 επιχειρηματίες, μάνατζερ, καθηγητές και σύμβουλοι επιχειρήσεων παρακολούθησαν το Συνέδριο του ΣΕΒ για την 4η βιομηχανική επανάσταση, η οποία στην ουσία αναδεικνύει τη γνώση και την ευφυΐα ως παραγωγικούς πόρους. Υπό αυτήν την έννοια, ο κ. Θοδ. Φέσσας και το Δ.Σ. του Συνδέσμου αξίζουν συγχαρητήρια. Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ), στα 112 χρόνια ιστορίας που έχει πίσω του, αναμφίβολα, έχει προσφέρει πολλά στη χώρα από κάθε άποψη. Παρ’ όλα αυτά, η κοινή γνώμη ήταν πάντα καχύποπτη απέναντί του, αν όχι και εχθρική ενίοτε, και για τη στάση της αυτή συντρέχουν ποικίλοι λόγοι. Τόσο πολιτικοϊδεολογικοί όσο και συντεχνιακοί.
Σε μια Ελλάδα όπου κάποτε υπήρχαν 120 εμπορικά καταστήματα ανά 1.000 κατοίκους, η βιομηχανία ως κλάδος παραγωγής πλούτου ποτέ δεν υπήρξε συμπαθής. Αυτή είναι όμως μια άλλη και μεγάλη ιστορία. Δυστυχώς, δε, την καχυποψία αυτή υιοθέτησε συνολικά και το πολιτικό σύστημα το οποίο έβλεπε πάντα τη βιομηχανία ως μέσο χρηματοδότησης του πελατειακού κράτους και ως σάκο του μποξ, κάθε φορά που η οικονομία κατρακυλούσε. Η βιομηχανική εργοδοσία ήταν και είναι το εύκολο θύμα. Σήμερα, όμως, μετά τη χρεοκοπία της χώρας λόγω του καταναλωτικού της αναπτυξιακού μοντέλου, η βιομηχανία αποτελεί μοναδική της σοβαρή ελπίδα για βιώσιμη ανάπτυξη. Η βιομηχανία μπορεί να τονώσει την εξωστρέφεια, να ενισχύσει την έρευνα και ανάπτυξη, να συγκρατήσει ανθρώπινο δυναμικό και να ανοίξει στη χώρα τον δρόμο της ψηφιακής εποχής και της τεχνητής νοημοσύνης. Και αυτό επιτέλους το έχει καταλάβει και το λέει ξεκάθαρα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Να μια πρωτιά για τη χώρα, πέρα από την Εθνική Νέων στο πόλο που έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Η προοδευτική ελληνική βιομηχανία έχει τις πιο σοβαρές δυνατότητες να αποτελέσει ανάχωμα στα κύματα καινοτομίας που χτυπούν τις 196 χώρες του πλανήτη μας. Η καλπάζουσα, παρά τις περί αντιθέτου εικασίες, εποχή της παγκοσμιοποίησης έχει ήδη απελευθερώσει ένα τέτοιο κύμα τεχνολογικών και οικονομικών αλλαγών, που είναι εξίσου σημαντική με αυτές που έφερε ο ηλεκτρισμός, το πετρέλαιο και η ατομική ενέργεια. Διαδίκτυο, ψηφιοποίηση και τεχνητή νοημοσύνη αλλάζουν τον κόσμο. Αυτή είναι η αλήθεια και οι έμποροι φόβου που λένε πολλά λόγια, πουλάνε φτώχεια.
Είναι δε τραγικά γελοίοι όσοι μέσα από την καταστροφολογία και τη δήθεν προστασία της ιδιοπροσωπείας προσπαθούν να αποχαυνώσουν τον άνθρωπο του σήμερα και του αύριο. Πολύ απλά, αν δεν το κάνουν από ιδιοτέλεια, τότε δεν γνωρίζουν τι τους γίνεται. Ο κόσμος μπήκε σε νέα τροχιά και με νέους παίκτες στο προσκήνιο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι επαναστατικές ανακαλύψεις δεν προέρχονται μόνο από τη Σίλικον Βάλεϊ, από τον διάδρομο της Εθνικής Οδού 128 γύρω από τη Βοστόνη ή από το ερευνητικό τρίγωνο της Βόρειας Καρολίνας. Σιγά σιγά αρχίζουν να προέρχονται και από τη Γιούτα, τη Μινεσότα και τα προάστια της Ουάσιγκτον στις πολιτείες της Βιρτζίνια και του Μέριλαντ. Επίσης, οι επαναστατικές ανακαλύψεις δεν είναι αποκλειστικά αμερικανικής προέλευσης.
Έπειτα από πολλά χρόνια ανάπτυξης που βασιζόταν στη φτηνή εργασία, αρχίζουν να έρχονται ελπιδοφόρα σημάδια καινοτομίας από τα 3 δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν στην Ινδονησία, τη Βραζιλία, την Ινδία και την Κίνα. Χώρες της Λατινικής Αμερικής από την πλευρά του Ειρηνικού, μεταξύ των οποίων η Χιλή, το Περού, η Κολομβία και το Μεξικό, φαίνεται πως έχουν αντιληφθεί ποια θέση πρέπει να καταλάβουν στην παγκόσμια οικονομία. Οι υψηλότατης εξειδίκευσης αγορές εργασίας της Ευρώπης παράγουν νεοφυείς επιχειρήσεις που θα έκαναν τη Σίλικον Βάλεϊ να πρασινίσει από τη ζήλια, ενώ η μικροσκοπική Εσθονία, η «μικρή χώρα που μπορούσε», αποτελεί μια εξ ολοκλήρου ψηφιακή οικονομία.
Η καινοτομία μετασχηματίζει με παρόμοιο τρόπο την Αφρική, ενώ ακόμα και στους προσφυγικούς καταυλισμούς στο Κονγκό, κάποιες απλούστατες τεχνολογίες, όπως το κινητό τηλέφωνο, συνδέουν με πρωτόγνωρους τρόπους τους ανθρώπους με την πληροφορία, αλλά και μεταξύ τους. Οι επιχειρηματίες της Αφρικής αλλάζουν την όψη της ηπείρου, τροφοδοτώντας την ανάπτυξη και δημιουργώντας μια νέα κατηγορία παγκοσμίως ανταγωνιστικών επιχειρήσεων.
Αυτές τις πραγματικότητες ο ΣΕΒ, τρία χρόνια τώρα, κάνει σοβαρές προσπάθειες να τις αναδεικνύει, να τις αναλύει και να τις προβάλλει ως μέσα μιας νέας παραγωγικής ανατροπής.
Με άλλα λόγια, ο Σύνδεσμος είναι φορέας μιας νέας αντίληψης για την Ελλάδα και το μέλλον της και από την άποψη αυτή, πολλά συγχαρητήρια αξίζουν στον πρόεδρό του κ. Θόδ. Φέσσα. Το ερώτημά μας είναι πόσοι ακόμα επιχειρηματίες συμμερίζονται αυτές τις προσπάθειες και πρωτοβουλίες και σε ποιο βαθμό είναι πρόθυμοι να συμβάλουν με έργα στην απαιτούμενη πλέον ριζική μεταβολή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας. Από την απάντηση στο ερώτημα αυτό πολλά θα εξαρτηθούν, σε μια εποχή όπου διεθνώς ο υπερδανεισμένος κρατισμός δίνει σκληρή μάχη επιβίωσης.
Και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η υπερφορολόγηση – ζωτική πηγή της ύπαρξής του.
