Από την έντυπη έκδοση
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά, είχε πει ο Mark Twain.
Κι εγώ πλέον, εδώ που έχουμε φτάσει, αναρωτιέμαι αν την Ελλάδα κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά.
Το σίγουρο είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις όλοι εμείς, οι πολίτες, είμαστε χαμένοι!
Διαφορετικά, πάντως, δεν μπορεί εύκολα να εξηγηθεί η «μανία» και των δύο για την εξουσία, αγνοώντας πανηγυρικά τις επιπτώσεις στην οικονομία.
Και πρόκειται περί «μανίας», διότι πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το ότι δεν μπορούν, όχι να συνεννοηθούν για τα πιο απλά, ούτε καν να μιλήσουν μεταξύ τους!
Θα σκεφτεί κανείς, εδώ δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα πρόσωπο, αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας, και φέρονται όλοι αποφασισμένοι να τινάξουν τα πάντα στον αέρα, αρκεί να περάσει τελικά το δικό τους.
Η μεν κυβέρνηση ούτε καν δέχεται να συζητήσει το πιο ακίνδυνο, γι’ αυτήν πρωτίστως, τον χρόνο διεξαγωγής των επόμενων εθνικών εκλογών, ώστε να δώσει το «άλλοθι» σε όσους επιθυμούν -από τους ανεξάρτητους κυρίως βουλευτές- να ψηφίσουν τον υποψήφιό της.
Η δε αντιπολίτευση έχει κλείσει τα αφτιά της, δεν ακούει απολύτως τίποτα και σώνει και καλά να γίνουν, εδώ και τώρα, εκλογές.
Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η πρώτη που μπορεί να «καεί» είναι η ίδια, αφού θα βρεθεί την επομένη των εκλογών με την «καυτή πατάτα» στα χέρια. Δηλαδή, εάν γίνουν σε έξι μήνες θα βγει λιγότερο ωφελημένη;
Κι αν ξεπεράσουμε ότι αυτές οι θέσεις έναντι των υπαρκτών προβλημάτων της οικονομίας από σκεπτόμενα όντα, ειδικά του Κοινοβουλίου, είναι ίσως για το «κρεβάτι» του Φρόιντ, σίγουρα είναι για έντονο προβληματισμό…
Αγνοούν όμως και οι δύο «μονομάχοι» ότι ενδέχεται, με το σκηνικό που στήνουν, να «καούν» και οι δύο! Κατάσταση φυσικά που δεν θα χάλαγε και πολύ τα σχέδια των δανειστών… ίσα ίσα μπορεί και το αντίθετο…
Διότι, στην υποθετική περίπτωση που πάμε σε λίγες εβδομάδες σε πρόωρες κάλπες και κανείς δεν λάβει την απαιτούμενη αυτοδυναμία, τότε τι κάνουμε;
Και όπως όλα δείχνουν, τουλάχιστον μέχρι τις χθεσινές δημοσκοπήσεις, κανείς δεν πετυχαίνει τον συγκεκριμένο στόχο, ακόμη και η αξιωματική αντιπολίτευση που προηγείται απέχει σημαντικά από ποσοστά αυτοδυναμίας. Οπότε, όλα… κατ’ ευχήν για τους δανειστές και τις αγορές.
Μόνο τα «γιούρια» στο Χρηματιστήριο που θα είναι καθημερινά και αλύπητα αρκούν… χωρίς να συνυπολογίσουμε την αναταραχή που μπορεί να επικρατήσει και στο τραπεζικό σύστημα, αφού οι Ελληνες δεν φημιζόμαστε για την ψυχραιμία μας. Γιατί και ο «πόλεμος» από τους εταίρους και δανειστές μας θα είναι ανελέητος.
Αρα ποιος χάνει; Ολοι! Και μπορεί, όπως έλεγε ο Κίσινγκερ, η εξουσία να είναι το υπέρτατο αφροδισιακό, όχι όμως όταν έχει τελικά τόσα πολλά «θύματα»!
Γιατί τότε η εξουσία καταντά ανήθικη, επιβεβαιώνοντας τον Λένιν που υποστήριζε ότι στην πολιτική ηθική δεν υπάρχει, παρά μόνο σκοπιμότητα!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ – [email protected]
