Από την έντυπη έκδοση
Την ώρα που οι περισσότεροι ασχολούνται με τη δεύτερη πράξη της «ελληνικής τραγωδίας», ορισμένοι προειδοποιούν ότι την επόμενη χρονιά η Ευρωζώνη θα βιώσει ακόμη ένα πολιτικό δράμα, αυτή τη φορά ρωμαϊκό.
Πληροφορίες για παρασκηνιακές συνεννοήσεις ανάμεσα σε άσπονδους πολιτικούς συμμάχους, μυστικές διεργασίες και συμφωνίες έχουν κάνει το τελευταίο διάστημα την εμφάνισή τους στα ΜΜΕ της Ιταλίας, δίνοντας ώθηση στα σενάρια που θέλουν την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης να ακολουθεί πιστά τα βήματα της Ελλάδας, καταφεύγοντας σε πρόωρες προεδρικές και ενδεχομένως και βουλευτικές εκλογές.
Ο Ιταλός πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο έχει αφήσει να εννοηθεί ότι επιθυμεί να εγκαταλείψει το πόστο του το 2015.
Και ο Μάριο Ρέντσι, ο τρίτος κατά σειρά πρωθυπουργός που ανέλαβε τα ηνία της χώρας χωρίς να τον επιλέξουν οι πολίτες στην κάλπη, καλείται να αναζητήσει έναν διάδοχο ευρείας αποδοχής.
Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι θα αναγκαστεί να συμμαχήσει για ακόμη μία φορά με τον πρώην πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αλλά ίσως και με τον Μπέπε Γκρίλο των Πέντε Αστέρων – δύο πολιτικούς που το Δημοκρατικό Κόμμα του κ. Ρέντσι έχει χαρακτηρίσει «μετρ του λαϊκισμού».
Φέρεται δε να έχει ήδη βολιδοσκοπήσει τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, χωρίς, ωστόσο, να έχουν γίνει γνωστές οι προθέσεις του τελευταίου.
Σε κάθε περίπτωση αναζητείται μία δυναμική προσωπικότητα. Και τούτο γιατί ο ρόλος του προέδρου στην Ιταλία δεν είναι συμβολικός.
Σε περιόδους πολιτικής κρίσης έχει τη δυνατότητα να διαλύσει τη Βουλή, να προκηρύξει εκλογές ή να ορίσει ο ίδιος τον πρωθυπουργό.
Ηταν ο ίδιος ο Ναπολιτάνο ο οποίος επέλεξε τον Ρέντσι για την πρωθυπουργία τον περασμένο Φεβρουάριο.
Αν και ο ίδιος το διαψεύδει, αναλυτές εκτιμούν ότι αμέσως μετά την προεδρική εκλογή ο Ιταλός πρωθυπουργός θα επιδιώξει γενικές εκλογές προκειμένου να εξασφαλίσει νέα, πιο ισχυρή εντολή για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας, οι οποίες σήμερα τον έχουν φέρει σε σύγκρουση με τα συνδικάτα.
Χθες η χώρα παρέλυσε από τη γενική απεργία των συνδικάτων Cgil και Uil, ενώ δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η δημοτικότητα του Μάριο Ρέντσι έχει για πρώτη φορά υποχωρήσει κάτω από το 50%. Η κάμψη της εμπιστοσύνης των πολιτών στον 39χρονο πολιτικό δεν εκπλήσσει.
Η ιταλική οικονομία παραμένει παγιδευμένη σε ύφεση και η ανεργία των νέων υπερβαίνει το 40%. Ο Ρέντσι, παρ’ όλα αυτά, απολαμβάνει προς το παρόν της εμπιστοσύνης των επενδυτών.
Μίας εμπιστοσύνης που του επιτρέπει όχι μόνο να δανείζεται με επιτόκιο κάτω του 2% στις αγορές, αλλά και να νιώθει αρκετά ισχυρός για ριψοκίνδυνους πολιτικούς ελιγμούς.
Δεν θα πρέπει, όμως, να αγνοεί την ελληνική εμπειρία, η οποία έδειξε πως το κλίμα ανατρέπεται εν μία νυκτί και οι αγορές μεταμορφώνονται από τον πιο πιστό σύμμαχο στον πλέον ανελέητο εχθρό.
ΝΑΤΑΣΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ – [email protected]
