Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πολιτικοί, επιχειρηματίες και αστέρες του θεάματος βρίσκουν φορο-απάγκιο σε υπεράκτιες εταιρείες, σύμφωνα με τα Pandora Papers που έφερε στο φως η οργάνωση ICIJ σε συνεργασία με κορυφαία μέσα ενημέρωσης.
Και τι έγινε θα αναρωτηθεί ο πολίτης, απλώς επιβεβαιώνεται αυτό που υποψιαζόταν για τον τρόπο που βαθύπλουτοι του πλανήτη «εξαφανίζουν» τις περιουσίες τους. Ό,τι και με τα Paradise ή τα Panama Papers, αν και οι διαρροές από του Panama τις ραφές οδήγησαν στην κατάρρευση των κυβερνήσεων στην Ισλανδία και στο Πακιστάν, που και στα Pandora κάνει μπαμ;
Τι θα πάθει ο «Τεφλόν Τόνι», ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, ο εμίρης του Κατάρ ή ο Ιορδανός μονάρχης από τις αποκαλύψεις, που δεν αφορούν απαραίτητα έκνομες ενέργειες; Εντάξει, ο πρωθυπουργός της Τσεχίας και μεγιστάνας, που έχει μπροστά του τις εκλογές της 8ης και 9ης Οκτωβρίου, μπορεί λίγο να στριμωχτεί, αλλά η διερεύνηση εμπλοκής του σε άλλα σκάνδαλα τον καίει κι αυτό στο μετεκλογικό παζάρι «λέει».
Η πραγματική είδηση και από τα Pandora Papers δεν είναι το «Offshore αγάπη μου και trust φως μου».
Η σοκαριστική είδηση δεν είναι ότι στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχουν πέντε έργα που συνδέονται με τον ύποπτο για διακίνηση κλεμμένων αρχαιοτήτων Ντάγκλας Λάτσφορντ, που χρησιμοποιεί υπεράκτιες εταιρείες για να κρύψει τα ίχνη του.
Το σκάνδαλο δεν κρύβεται καν στον απίστευτο πλούτο που έχουν συγκεντρώσει 100 πολιτικοί και αξιωματούχοι από την Ευρώπη ή 40 από τη Μέση Ανατολή. Σιγά την τρύπα στα ρούχα του βασιλιά.
Το θέμα δεν είναι πλέον ότι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ θεωρούν πως γι’ αυτές ισχύει ένα διαφορετικό πλαίσιο απ’ αυτό που οι ίδιες έχουν θεσπίσει, συχνά με σημαία την «καθαρή λύση», ούτε αν θα κοκκινίσει από ντροπή ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών ή ο κεντρικός τραπεζίτης της Βραζιλίας.
Το βασικό πρόβλημα δεν βρίσκεται σε ενδεχόμενες παρανομίες κάποιων εκ των εμπλεκομένων, αλλά στο γεγονός ότι η πλειονότητα ενεργούσε νόμιμα. Το σκάνδαλο αφορά το νόμιμο. Ακριβώς γι’ αυτό, όμως, είναι πολύ δύσκολο να εξουδετερωθεί η τοξική επίδρασή του.
Αν δεν αντιμετωπιστεί σε παγκόσμια κλίμακα, θα επαναλαμβάνεται το σκηνικό με τα εκτιμώμενα τρισεκατομμύρια σε εξωτικές ή μη -Σιγκαπούρη, Ολλανδία, Nότια Ντακότα ή Νεβάδα, πέρα από το γνωστό Ντέλαγουερ- συνθήκες αναπαυμένα και τα σχήματα φορολογικής βελτιστοποίησης για τους εκλεκτούς φυλαγμένα. Θα επαναλαμβάνεται το σκηνικό και θα συζητάμε κάθε τόσο για το νόμιμο και το ηθικό, για ποσά που πέταξαν και από των πολλών την υγεία και την παιδεία έλειψαν, για τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε «παραδείσους» και τις δυνάμεις που τους ελέγχουν, για… για…
