Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Tο θέμα είναι πολύ επώδυνο για όλους όσοι το υπέστησαν, ώστε να μη χωρούν ούτε ωραιολογίες ούτε διατυπώσεις πλάκας. (Η πρώτη κατηγορία -ωραιολογίες- εκφράζεται απόλυτα με την επίσημη διατύπωση: «Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η (τρίτη: προηγήθηκε μία το 2013, μία άλλη το 2014) διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών». Με την προσθήκη μάλιστα: «Δεν χρειάστηκαν παρά 5-6 δισ. αντί για τα 25 που είχαν προβλεφθεί».
Η δεύτερη ακούγεται όλο και πιο συχνά ανάμεσα στους πικραμένους Ελληνες μετόχους των ίδιων τραπεζών: «Φέραμε για τη βραδιά αυτήν την ωραία τούρτα, είναι 12.000 Πειραιώς!».) Ομως θα μας επιτραπεί να υπενθυμίσουμε στον αναγνώστη ότι, αρκετές φορές στους τελευταίους μήνες, η στήλη -που δεν ειδικεύεται, δε, ούτε στα χρηματιστηριακά ούτε στα τραπεζικά…- είχε συχνά αναφερθεί στην επαπειλούμενη εξάχνωση των μετοχικών θέσεων όσων είχαν απομείνει με χαρτιά τραπεζών στα χαρτοφυλάκιά τους.
Τώρα, τη βλέπουμε να περιγράφεται σχεδόν με έκπληξη ως «εξαΰλωση» ή ως «αφανισμός» των μετόχων. Σ’ αυτούς, και το σύνολο των Συνελλήνων που μετέχουμε αναγκαστικά/χωρίς επιλογή στο «κάψιμο» αξίας 20 κάτι δισ. ευρώ που είχαν μπει στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις απο/μέσω ΤΧΣ – αν και, ειλικρινά, το ίδιο συνέβη και με άλλα σχεδόν τόσα που είχαν καεί προηγουμένως για ΑΤΕ και Τ.Τ. και ό,τι λιανοτάρι…
Θα συμφωνήσουμε πως έχει χάζι να βλέπεις πόσο δυσδιάκριτες (0,003 ευρώ έως 0,04 ευρώ) είναι οι τιμές διάθεσης των νέων τραπεζικών μετοχών, τις οποίες «σάρωσαν» τα ξένα funds συν όποιοι ιθαγενείς είχαν το μέγεθος ή/και την εξωχωριότητα για να μετάσχουν στις αυξήσεις κεφαλαίου υπό καθεστώς capital controls και απαγόρευσης/αποκλεισμού των εδώ (όχι απλώς αποθάρρυνσης, όπως είχε φανεί αρχικά…), κάνοντας έτσι κάτι σαν moyenne – αν και για τους Wasta ή και τους Paulson ή τους Ross του κόσμου τούτου, όλη κι όλη η ιστορία «Ελλάδα» είναι περισσότερο «μια ακόμη θέση».
Ή πόσο βίαιο πράγμα είναι να βλέπεις ισοδύναμα αποτιμήσεων χρηματιστηριακής αξίας κάτω από 20 εκατομμύρια (Πειραιώς), 105 εκατ. (Εθνική), 145 εκατ. (Eurobank), 500 εκατ. (ενθουσιασμός! Alpha): δεν αντιστοιχούν σε κάτι πραγματικό τέτοια νούμερα, και πάλι όμως είναι ότι ένα καλό, ή μια ντουζίνα ακριβούτσικα σπίτια στο Λονδίνο! Ή τι σημαίνει το discount – 85,7%, 93%, 52% και 34,4% με το οποίο -αντίστοιχα- προτάθηκαν οι ΑΜΚ σε σχέση με το τελευταίο κλείσιμο. Ή, τέλος, η κατάληξη να έχει το ΤΧΣ, πλέον, μόλις 11% και 22% της Alpha ή της Πειραιώς (έναντι 67% και για τις δύο) στα χέρια του, 33% της Εθνικής, κάτω από 3% της Eurobank.
«Θα σας πάρουν τις τράπεζες!», θυμηθείτε… Ολα αυτά δεν σημαίνουν τίποτε. Οπως τίποτε δεν σημαίνουν και οι διάφοροι λαρυγγισμοί περί διεκδίκησης ευθυνών – και μάλιστα ποινικών για τους εμπλεκόμενους π.χ. Κεφαλαιαγοράς ή ΤΧΣ, και μάλιστα Ειδικού Δικαστηρίου για τους εμπλεκόμενους πολιτικούς με κορυφαίο τον Αρχοντα της Διαπραγμάτευσης Γιάνη Βαρουφάκη. Οσο κι αν η ψιλοπαρανοϊκή διαπραγμάτευση του 2015 κουβαλάει ευθύνη, και ιδίως αν ο αυτοτραυματισμός του Μαΐου/Ιουνίου και της bank holiday/των capital controls βάρυνε τα πράγματα, η θρυμματοποίηση των τραπεζικών χαρτοφυλακίων από το κοκκίνισμα των δανείων και την επανάπαυση προέκυψε βήμα βήμα τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχει όμως και το άλλο: έχουμε εδώ και καιρό διατυπώσει την άποψη, αν προτιμάτε τον φόβο, ότι (και) ετούτο το γύμνασμα ανακεφαλαιοποίησης στηρίχθηκε σε AQR συν stress tests πολύ πολύ ρηχά. Θα δούμε συντόμως πόσο και οι τωρινές ρυθμίσεις για τα στεγαστικά, αργότερα εκείνες για τα επιχειρηματικά, θα επιτρέψουν στις συστημικές τράπεζες να προχωρήσουν τώρα με επάρκεια με βάση μόνον ετούτη την ανακεφαλαιοποίηση που «απαίτησε» κάπου 5 δισ. από ιδιωτικές πηγές κι άλλα τόσα από τον ΕSM μέσω του ΤΧΣ. (Μην ξεχνάτε και τη συμμετοχή της EBRD, και στις 4 συστημικές «μας» τράπεζες -όπου το «μας» έγινε «τους»-, όπως έγινε μεν και στην Κύπρο, όμως εδώ με τρόπο ανάλογο εκείνου που έχασε στις χώρες του άλλοτε Ανατολικού Μπλοκ. Γιατί; Διότι, ως φαίνεται, θα κληθεί η EBRD να «διδάξει» και governance/διακυβέρνηση στις όποιες νέες διοικήσεις…).
Ως κατακλείδα: αν δεν ήταν ο Μάριο Ντράγκι, που λόγω Γιάννη Στουρνάρα έγκαιρα είδε ότι ένα bail-in καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ θα ήταν κυρίως αφαίμαξη εταιρικών λογαριασμών, μην αποκλείετε να το είχαμε δει και αυτό πέραν της εξάχνωσης μετόχων και ομολογιούχων. Θα ισχύσει το ίδιο και για το 2016;
