Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Το σύνθημα «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» αναβιώνει μέσα από μία διευρυμένη αμυντική συμφωνία, που κρύβει εκπλήξεις και στέλνει μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Οι δύο χώρες συνδέονται με στενούς δεσμούς από το παρελθόν, ενώ έχουν κοινή οπτική σε μία σειρά θεμάτων: από την οικονομική στρατηγική της Ε.Ε. μέχρι τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ευρύτερα στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Ωστόσο, ήταν οι εξελίξεις στον Ειρηνικό Ωκεανό που οδήγησαν το «φλερτ» ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία να επισημοποιηθεί. Το «μικρό ΝΑΤΟ» που δημιουργείται μετά τη συμφωνία των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου (το λεγόμενο AUKUS) λειτούργησε ως επιταχυντής των συζητήσεων. Και μπορεί η συζήτηση για ένα… ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ να είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο, ωστόσο η Ελλάδα και η Γαλλία μοιράζονται το όραμα για μία αυτοδύναμη και ισχυρή Ευρώπη που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντά της στην ευρύτερη γειτονιά. Η διευρυμένη αμυντική συμφωνία των δύο χωρών -η οποία υπεγράφη χθες στο Παρίσι- αλλάζει τις ισορροπίες στην περιοχή, αλλά παράλληλα αποτελεί και ένα πρώτο βήμα προς την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία.
Το πλέον πολυσυζητημένο άρθρο της συμφωνίας είναι αυτό που προβλέπει ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, η οποία θα ενεργοποιείται αν μια χώρα δεχθεί επίθεση. Ουσιαστικά υψώνεται «ασπίδα» στο Αιγαίο, ενώ μετά τα γαλλικά μαχητικά τύπου Rafale σειρά παίρνουν οι υπερσύγχρονες φρεγάτες Belharra. Το μήνυμα που εκπέμπεται από την κυβέρνηση είναι πως δεν θα μπούμε σε κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία. Ωστόσο, δεδομένο είναι πως απέναντι στην εντεινόμενη προκλητικότητα της Άγκυρας είναι αναγκαία η σφυρηλάτηση ισχυρών συμμαχιών στην περιοχή.
Ο στόχος αυτός δεν είναι εύκολος, με δεδομένο πως το ενδιαφέρον των ισχυρών παικτών έχει μετατοπιστεί στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ουσιαστικά πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα και το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Ε.Ε. θα διεκδικήσει αναβαθμισμένο ρόλο μέσα σε αυτό το ραγδαίως μεταλλασσόμενο σκηνικό.
