Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το μόνο βέβαιο είναι πως ένα μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία, παραδέχεται την ευθύνη για την κατάρριψη του ρωσικού Su-24.
Για όλα τ’ άλλα χρειάζεται γυάλα και διύλιση στάλα-στάλα κάθε πληροφορίας. Σε μια κατάσταση αγρίως περίπλοκη, στην οποία προστίθεται η παράμετρος «Τουρκμένοι», και σε μια περιοχή που κολυμπάει στην μπαρούτη, καταρρίπτονται εύκολα οι συσχετισμοί και οι βεβαιότητες και οι κίνδυνοι ξεπερνούν τις σκοπιμότητες.
Οι εξελίξεις αποπνέουν «πολεμική διάθεση», έκτακτες συγκλήσεις, προειδοποιήσεις, αλλά και αμήχανες ή μετρημένες απαντήσεις, ψύχραιμες ή βιαστικές αναλύσεις, που χάνονται μέσα στις προκλήσεις. Το αμερικανικό Stratfor εξηγεί γιατί δεν προμηνύεται κάποια άμεση στρατιωτική κλιμάκωση ανάμεσα στην Τουρκία και στη Ρωσία και αναμένει διαχείριση μέσω της διπλωματικής οδού και μέσω επιπρόσθετων επαφών σε στρατιωτικό επίπεδο για να ορίσουν καλύτερα τις περιοχές στις οποίες επιχειρούν.
Εχει μια λογική, με δεδομένο ότι τουλάχιστον οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία όρεξη και πολύ περισσότερο συμφέρον να πάει μακριά αυτή η υπόθεση.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν χωρά και πολλή λογική μέσα στην κρίση, που δεν φαίνεται ότι θα τελειώσει έτσι απλά. Η εικόνα και οι ιαχές «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος», που τη συνοδεύουν, είναι πολύ δυνατά, όπως και η ρητορική που αναπτύσσεται στη Μόσχα και εμπλέκει τον γιο του Ερντογάν στο λαθρεμπόριο πετρελαίου με το Ισλαμικό Κράτος.
Ολα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. «Ας μην ξεχνάμε ότι μία από τις πιο καθοριστικές συγκρούσεις εκείνου του αιώνα ήταν ανάμεσα στη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίες κάποιες στιγμές ήταν σε ανοιχτό πόλεμο, άλλες φαινομενικά σε ειρήνη, αλλά ποτέ τίποτα άλλο από εχθροί. Αντε πάλι…», υποστηρίζει ο Μαρκ Γκαλεότι, καθηγητής στο New York University, που θεωρείται ειδικός στα ζητήματα ρωσικής ασφάλειας.
Ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν όσο βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι. Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν παραμερίζει ο Καντ για να περάσει ο Χομπς, είναι σκούρα τα πράγματα.
