Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Ασχημο νέο» για τη Λεπέν θεωρούν οι πολιτικοί αναλυτές τη νίκη Φιγιόν στις προκριματικές εκλογές της Κεντροδεξιάς στη Γαλλία. Μήπως, όμως, άσχημο, αν και δεν είναι νέο, είναι η λεπενοποίηση της πολιτικής στην Ευρώπη;
Κόμματα με εθνικιστικές και προστατευτικές διακηρύξεις ευημερούν από τη Σκανδιναβία έως την Ολλανδία [το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) εμφανίζεται πρώτο σε δημοσκόπηση εν όψει της κάλπης του Μαρτίου, παρά το γεγονός ότι ο επικεφαλής του, Γκέερτ Βίλντερς, δικάζεται με την κατηγορία της υποκίνησης μίσους], το φλαμανδικό κομμάτι του Βελγίου, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Πολωνία.
Παρόμοια ρεύματα μεταφέρουν με ευκολία εμπορεύματα από τη Βρετανία έως τη Γερμανία, που νόμιζε ότι είχε αναπτύξει αντισώματα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της εξτρεμιστικής Δεξιάς, και την Αυστρία, που την Κυριακή έρχεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπη με την Ιστορία.
Η αλήθεια είναι ότι τα παρατράγουδα δεν άρχισαν μία ωραία πρωία. Στο Κόμμα Ελευθερίας (FPO) στην Αυστρία, για παράδειγμα, εδόθη στις αρχές του 2000 εξουσία, απενοχοποιώντας τους με συμμαχία σε κυβερνητικό επίπεδο. Αλλά και στην Ολλανδία η προηγούμενη κυβέρνηση μειοψηφίας στηριζόταν στους αντιισλαμιστές του Βίλντερς.
Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό, αλλά και η υιοθέτηση του λεπενιστικού τροπαρίου από τα αποκαλούμενα συστημικά κόμματα. Σε πολλές περιπτώσεις, το πρόγραμμα Φιγιόν φαίνεται παρόμοιο με εκείνο της Μαρίν, ωσάν να θέλει να επαναπατρίσει τις ψήφους των Γάλλων που είχαν μετακομίσει στο Εθνικό Μέτωπο. Είναι δε μάλλον σουρεαλιστικό το σκηνικό με τη Λεπέν να υπερασπίζεται τις κοινωνικές κατακτήσεις, για να επιτεθεί στον κατά τα φαινόμενα αντίπαλό της στις προεδρικές εκλογές του 2017. «Είναι το χειρότερο πρόγραμμα κοινωνικής διάλυσης που υπήρξε ποτέ» δήλωσε η Λεπέν, προσθέτοντας ότι «ποτέ άλλοτε ένας υποψήφιος δεν πήγε τόσο μακριά σε υποταγή στις υπερ-φιλελεύθερες απαιτήσεις της Ε.Ε.».
Ποτέ άλλοτε από το 2002, όταν ο πατήρ Λεπέν απομονώθηκε, μ’ ένα είδος «γραμμής Μαζινό», δεν ήταν τόσο πολλοί πρόθυμοι να φέρουν μέρος του εθνικιστικού οπλοστασίου. Μπορεί να βγάλουμε έναν αναστεναγμό ανακούφισης (ότ)αν χάσει η Λεπέν, θα είμαστε όμως καταδικασμένοι να ζούμε για πολύ καιρό με τις ιδέες της.
