Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Έχει, όντως, ξεφύγει η τουρκική συμπεριφορά από κάθε πλαίσιο λογικής, όπως είπε στους ομολόγους του της Ε.Ε. ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, εστιάζοντας στην παρενόχληση του ερευνητικού πλοίου «Nautical Geo», 10 μίλια ανατολικά της Κρήτης;
Σκεφτείτε πως αυτό το «παιχνίδι» επαναλαμβάνεται με τους ίδιους ή με διαφορετικούς κανόνες, με ζαβολιές, με κριτές και πρόθυμους διαιτητές, διακόπτεται για να συνεχιστεί αργότερα, καταλήγει σε θερμά επεισόδια, αλλά και σε «αγκαλιές» με τους ίδιους ή άλλους συμπαίκτες.
Δεν είναι αυτό εντός πλαισίου λογικής, έστω τουρκικής λογικής; Δεν είναι αυτό μια σαφής δομή από όρια, τα οποία μπορούν να μεταβάλλονται ή και να ανατρέπονται χρονικά και λειτουργικά από τη ροή των πραγμάτων, από πραγματικές ή τεχνητές αιτίες και αφορμές, από δόγματα, παράλληλες λογικές και τυχοδιωκτικές πολιτικές, από μαξιμαλισμούς και προκλήσεις, όπως συνηθίσαμε να αποκαλούμε τους μπεχλιβανισμούς, από δυνάμεις και υποταγές στην ανάγκη;
Η Τουρκία παρενόχλησε το πλοίο κατ’ αρχήν γιατί μπορεί. Ποιος απορεί; Αρκεί να λέμε ότι «αυτή η περιοχή μάς ανήκει», ότι η συμφωνία με την Αίγυπτο για μερική οριοθέτηση ΑΟΖ ακυρώνει το τουρκολιβυκό μνημόνιο και να καταγγέλλουμε παράνομες ενέργειες, που δεν παράγουν μεν δίκαιο, στήνουν, όμως, σκηνικό;
Η Τουρκία παρενόχλησε το πλοίο, γιατί η μάχη για τη θάλασσα ανταποκρίνεται σε έναν σημαντικό στρατηγικό στόχο της. Είτε οι αυξανόμενες αμφισβητήσεις αποδίδουν είτε όχι, «περνάνε» με την επανάληψη στη διεθνή κοινή γνώμη -προφανώς και στην τουρκική- ότι η θάλασσα δεν αποτελεί ελληνικό μονοπώλιο.
Ανεξάρτητα από το ζήτημα των υδρογονανθράκων, η οικονομική σημασία του οποίου μένει να αποδειχθεί. Οι προτεινόμενοι αγωγοί είναι η αφορμή.
Δεν αποκλείεται να έχουν δίκιο όσοι μιλούν για τα αδιέξοδα του Ερντογάν, από οικονομικά και πολιτικά μέχρι βιολογικά.
Δεν αποκλείεται να βρίσκεται στο τέλος της διαδρομής. Η συστηματική, όμως, πολιτική αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων σε βάρος της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, που εγκαινιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, δεν είναι ερντογανική. Ούτε του casus belli η απειλή.
