Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και μαζί του όλη η Γαλλία ερμήνευσαν την τρομοκρατική σφαγή της Παρασκευής 13 Νοεμβρίου ως αυτό που στην πραγματικότητα είναι. «Οι επιθέσεις ήταν πράξη πολέμου. Μια επίθεση κατά της χώρας μας, των αξιών μας και του τρόπου ζωής μας» σημείωσε ο πρόεδρος Ολάντ στην ομιλία του, προχθές το βράδυ, στην κοινή συνεδρίαση Βουλής και Γερουσίας.
Τα δύο νομοθετικά σώματα συγκροτούν το Κογκρέσο των Βερσαλλιών και προχθές ήταν η τρίτη μόλις φορά που συνήλθαν σε κοινή συνεδρίαση από συστάσεως της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Αυτό από μόνο του αρκεί για να αποδώσει τη βαρύτητα και τη σημασία των αποφάσεων που έχουν ήδη ληφθεί -και όσων απομένουν να ληφθούν το επόμενο διάστημα- και οι οποίες θα συνιστούν τη συγκροτημένη αντίδραση του γαλλικού κράτους απέναντι στην πρόκληση που δέχτηκε.
«Η Γαλλία είναι σε πόλεμο» διακήρυξε ο πρόεδρος Ολάντ και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τη σοβαρότητα των δηλώσεών του, περιέγραψε τα επόμενα βήματα που θα προσδώσουν και τυπική νομιμότητα στις ενέργειες ενός κράτους που βρίσκεται σε πόλεμο.
Η επίκληση του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ -αναγνωρίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση- παρέχει το αναγκαίο κέλυφος διεθνούς νομιμότητας στην απάντηση που θα επιλέξει να δώσει η Γαλλία και στη στρατιωτική δράση που θα αναλάβει απέναντι στους ισλαμοφασίστες του ISIS, στη Συρία και το Ιράκ.
Παράλληλα, το Παρίσι ενεργοποιεί τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς της Κοινής Εξωτερικής-Αμυντικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την επίκληση του άρθρου 42 (7), το οποίο επιβάλλει σε όλα τα κράτη-μέλη την αυτόματη συνδρομή και με όλα τα μέσα σε κράτος που δέχτηκε τρομοκρατική προσβολή, σε συνδυασμό με το άρθρο 222, το οποίο αναφέρεται στη ρήτρα αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε.
Σε μια ανάλογη, προηγούμενη, περίπτωση, μετά την επίθεση της Αλ-Κάιντα στις ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον με την επίκληση του άρθρου 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου επέτυχε την αναγκαία συμπαράταξη των Συμμάχων της για την εκστρατεία στο Αφγανιστάν.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση θα ήταν χρήσιμο να εννοήσει ότι η σφαγή της 13ης Νοεμβρίου έχει αλλάξει τα δεδομένα και οι καιροί δεν προσφέρονται για ανέξοδες κορόνες «πολιτικής ορθότητας» και για την προβολή ιδεοληπτικών εμμονών, ως απάντηση στην τρομοκρατική επίθεση που δέχτηκε η Γαλλία και η Ευρώπη.
Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, τα κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οφείλουν να σταθμίσουν τα πράγματα πολύ σοβαρά και να αντιληφθούν ότι η συμμετοχή σε Συμμαχίες και πολιτικοοικονομικούς συνασπισμούς συνεπάγεται πρωτίστως υποχρεώσεις κι όχι μόνον δικαιώματα.
Οι βιαστικές δηλώσεις περί «ελληνικής ουδετερότητας», κινδυνεύουν να καταστήσουν τη χώρα σε αποσυνάγωγο της Ευρώπης, σε μια εποχή που την έχει ανάγκη όσο ποτέ.
